راهنمای سرمایه‎‌گذاری

راهنمای سرمایه گذاری

دولت جمهوری اسلامی ایران ضمن استقبال از سرمایه گذاری خارجی در ایران از کلیه سرمایه گذاران خارجی درخواست می نماید که قانون تشویق و حمایت سرمایه گذاری خارجی (قانون) و آئین نامه اجرایی آن را (آئین نامه) بـا دقت و تـوجه کـافی مطالعه فرمایند تا ضمن آشنایی با حقوق خود، تسهیلات و حمایت های ناشی از سرمایه گذاری در چارچوب این قانون از تعهدات و الزامات قانونی خود در چارچوب قانون تشویق و حمایت سرمایه گذاری خارجی نیز مطلع شوند.

1- روند بررسی درخواست سرمایه گذاران خارجی در سازمان سرمایه گذاری تا مرحله صــدور مجوز.

سرمایه گذاران خارجی که قصد دارند در چارچوب قانون تشویق و حمایت سرمایه گذاری خارجی در ایران سرمایه گذاری نمایند در مرحله نخست می بایست درخواست سرمایه گذاری خود را در چارچوب فرم مخصوصی ٭ که از طریق سازمان (مراجعه حضوری یا سایت اینترنتی سازمان) قابل دریافت می باشد تکمیــل و به ســازمان ارائه نمایند. درخــواست سرمایه گذار خارجی توسط سازمان در هیأت سرمایه گذاری خارجی مطرح و تا مرحله صدور مجــوز ســرمایه گذاری خارجی مورد پیگیری قرار خواهد گرفت. کلیه مراحل مربوطه از زمان ارائه درخواست سرمایه گذار به سازمان تا صدور مجــوز سرمایه گذاری خارجی در نمودار شماره (1) ارائه شده است.

٭انتخاب فرم بستگی به روش سرمایه گذاری خارجی و توافقی است که بین طرفین مشارکت (سرمایه گذار داخلی و خارجی)صورت می پذیرد. این فرم می بایست به زبان انگلیسی ارائه شود مگر در مواردی که سرمایه گذار خارجی یک ایرانی مقیم خارج یا از کشورهای فارسی زبان شامل تاجیکستان و افغانستان باشد.

2- پوشش های تضمینی و حمایتی:

* تضمین پرداخت غرامت در صورت ملی شدن و سلب مالکیت، (ماده 9 قانون)

* تضمین جبران زیان ناشی از ممنوعیت و یا توقف اجرای موافقتنامه های مالی در سرمایه گذاریهای خارجــی به روش ترتیبـــات قراردادی بر اثر وضع قانون و یا تصمیمات دولت، (ماده 17 قانون و ماده 26 آئین نامه)

* تضمین خرید کالا و خدمات راهنمای سرمایه‎‌گذاری تولیدی طرح سرمایه گذاری خارجی در مواردی که دستگاه دولتی خریــدار انحصـــاری و یا عرضه کننــده کــالا و خدمــات تولیــدی به قیمت رایانـه ای است. (مـاده 11 آئین نامه)

حقوق و تسهیلات:

*برخورداری سرمایه گذاری خارجی از حقوق، حمایت ها و تسهیلات یکسان با سرمایه گذاری داخلی، (ماده 8 قانون)

* انتقــال آزادانــه اصل سرمایه و منافع ناشی از سرمایه گذاری در کشور بصورت ارز و یا کالا، (مــواد 18-13 قانون)

*امکان سرمایه گذاری خارجی بصورت صد در صد در طرح های سرمایه گذاری، (ماده 4 آئین نامه)

*پذیرش سرمایه گذاری خارجی در کلیه زمینه های تولیدی، صنعتی و کشاورزی، حمل و نقل ارتباطات، خدمات و تأمین آب و برق و گازو انرژی

*امکان ارجاع اختلافات سرمایه گذاری به مراجع بین المللی، (ماده 19 قانون)

*امکــان تملـــک زمیـن به نام شـــرکت (ثبت شده در ایران) در سرمایه گذاریهای مشترک، (مــاده 34 آئین نامه)

*ارائه تسهیلات روادید اقامت سه ساله در ایران برای سرمایه گذاران خارجی،مدیران، کارشناسان و بستگان درجه یک آنها و امکان تمدید آن، (ماده 20 قانون و 35 آئین نامه)

*تصمیم گیـری نسبت به درخــواست های سرمایه گـــذاران خــارجی حداکثر ظرف مدت 45 روز، (ماده 6 قانون). (لطفاً به زیرنویس نمودار شماره (1) توجه گردد.)

*انتخاب روش سرمایه گذاری در طرح مورد نظر بصورت سرمایه گذاری مستقیم خارجی(FDI) یا ترتیبات قراردادی از جمله روشهـــایBoT ، بای بک و مشـارکت مدنی توسط سرمایه گــذار، (ماده 3 قانون)

*پـذیرش سـرمـایـه گـذاری اشخـاص حقیقی و حقـوقی ایـرانی کـه با سرمایه منشأ خارجی در کشور سـرمـایـه گـذاری مینمایند و اعـطـای تسهیلات و حمـایت هـای قـانون تشـویق و حمـایت سرمایه گذار خارجی به آنها. (ماده 1 قانون).

*سرمایه گذار خارجی می بایست، از میان فهرست موسسات حسابرسی تایید شده عضو جامعه حسابداران رسمی ایران که توسط سازمان سرمایه گذاران تهیه شده است یک موسسه حسابرسی را بمنظور تأیید گزارشات مالی و سالانه طرح خود انتخاب نماید. (مواد 22 و 23 و 1 آئین نامه).

3- تعهدات و الزامات حقوقی سرمایه گذار:

*درخواستهای سرمایه گذاران خارجی بمنظور پذیرش، ورود، بکارگیری، خروج سود و سرمایه در چارچوب قانون تشویق و حمایت سرمایه گذاری خارجی می بایست صرفاً به سازمان سرمایه گذاری تسلیم و از آن طریق اقدام گردد. (ماده 5 قانون).

* هـر گـونه تغییر در نـام، نشـانی، شکل حقوقی و تابعیت سرمایه گذار خارجی و تغییرات بیش از 30 درصد در مـالکیت وی مـی بایست تـوسط سرمایه گــذار خارجــی به اطلاع سازمان رسانده شود.(ماده 33 آئین نامه).

* چـنانچه سـرمـایـه گـذار خارجی قصد واگذاری سرمایه گذاری خود به سایر سرمایه گذاران را داشته بـاشد ضروریست سازمان سرمایه گذاری را مطلع نماید. درصورت واگذاری به سرمایه گذاری خارجی دیگر ضروریست اقدامات لازم درخصوص موافقت هیأت و اخذ مجوز از طریق سازمان معمول گردد. (ماده 10 قانون).

* کلیه درخواستهای سرمایه گذار خارجی در موارد انتقال سود، سرمایه و عایدات ناشی از افزایش ارزش سرمایه موضوع قانون می بایست مستند به گزارش موسسه حسابرسی عضو حسابرسان رسمی ایران به سازمان ارائه گردد. (مواد 22 و 23 آئین نامه).

* ظرف مدت تعیین شده در مجوز سرمایه گذاری خارجی که معمولاً 6 ماه است، سرمایه گذار موظف به وارد نمودن بخشی از سرمایه به کشور برای اجرای طرح مصوب میباشد. در صورت عدم ورود سرمایه ظرف مدت مذکور و به منظور ممانعت از ابطال مجوز صادره ضروری است سرمایه گذار دلایل و توجیهات لازم را برای تمدید مدت اعتبار مجوز به سازمان ارائه نماید. (ماده 32 آئین نامه).

* سرمایه گذار خارجی موظف است ورود سرمایه های خود را از جمله سرمایه نقدی و غیرنقدی در چارچوب مجوز سرمایه گذارخارجی صادره به سازمان سرمایه گذاری اعلام نماید تا در سازمان به ثبت رسیده و تحت پوشش حمایتی قانون تشویق و حمایت سرمایه گذاری خارجی قرار گیرد. عدم ثبت سرمایه های وارده در سازمان به معنای عدم پوشش قانونی و حمایتی به سرمایه های مذکور میباشد. (ماده 11 قانون و ماده 24 آئین نامه).

* ایرانیانی که قصد دارند با سرمایه منشأ خارجی در ایران سرمایه گذاری و تحت پوشش قانون تشویق و حمایت قرار گیرند می بایست در خارج از کشور فعالیت اقتصادی و تجاری داشته و مستندات مربوطه را به سازمان سرمایه گذاری ارائه نمایند. (ماده 5 آئین نامه).

* پذیرش سرمایه گذای خارجی در بنگاهها و شرکت های اقتصادی موجود ایرانی (خرید سهام) مشروط به ایجــاد ارزش افــزوده در واحـــد اقتصــادی مورد نظــر پس از خــرید سهــام میبــــاشد. (مـاده 7 آئین نامه).

4- سایر مزایا و تسهیلات :

* سرمایه گذاران خارجی میتوانند بخشی از سرمایه خود را از منابع داخلی و خارجی بصورت وام تهیه نمایند. بدیهی است تضمین تعهدات بازپرداخت وام اخذ شده برعهده وام گیرنده است.

* سرمایه خارجی میتواند به شکل ارز نقدی، ماشین آلات و تجهیزات، مواد اولیه، دانش فنی و سایر اشکال حقوق مالکیت معنوی به کشور وارد و تحت پوشش قانون تشویق و حمایت قرار گیرد. نحوه ورود و ثبت آورده سرمایه گذار خارجی در نمودار شماره (2) مشخص شده است.

* هشتاد درصد درآمد واحدهای تولیدی و معدنی مستقر در مناطق توسعه یافته به مدت 4 سال از مالیات معاف می باشد.

* 100 درصد درآمد واحدهای تولیدی و معدنی مستقر در مناطق کمتر توسعه یافته به مدت 10 سال مشمول مالیات نخواهد بود.

* تأسیسات ایرانگردی و جهانگردی سالانه از پرداخت 50 درصد مالیات متعلقه معاف هستند.

* 100 درصد درآمد ناشی از صادرات کالاهای صنعتی و کشاورزی و صنایع تبدیلی و تکمیل آن از شمول مالیات معاف است.

* 50 درصد درآمد ناشی از صدور کالاهایی که با هدف توسعه صــادرات غیر نفتی به خارج صـــادر می شوند از شمول مالیات معاف است.

* 100 درصد درآمد حاصل از صدور کالاهای ترانزیت وارده به کشور از شمول مالیات معاف است.

* سرمایه گذاری مجدد شرکتهای تعاونی و خصوصی با هدف توسعه، بازسازی و تکمیل واحد صنعتی و معدنی موجود از 50 درصد مالیات متعلقه معاف خواهد بود.

درباره طرح گستر دنا

شرکت بین المللی طرح گستر دنا در سال 1382 جهت انجام امور مشاوره ای راهنمای سرمایه‎‌گذاری در زمینه تهیه و بررسی و نظارت بر تهیه انواع طرح های تولیدی و خدماتی تاسیس گردیده که در طی سالهای قبل نسبت به اخذ مجوزهای لازم از سازمان های ذیربط (کانون مشاوران اعتباری و سرمایه گذاری بانکی، وزارت صنایع، بانک صنعت و معدن، سازمان سرمایه گذاری وکمک های فنی و اقتصادی ایران و…) اقدام نموده و اعضای شرکت نسبت به بررسی و نظارت بر طرح های مختلف ساختمانی، تولیدی و خدماتی و… اقدام نموده اند که با همکاری حدود 45 نفر از کارشناسان خبره که اکثراً در سیستم بانکی و اقتصادی و صنعتی کشور فعالیت نموده اند؛ درحال حاضر فعالیت می‌نماید.

راهنمای سرمایه‌گذاری در DeFi 2.0

یک الفبای سریع در DeFi
امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) دسته ای از راه حل های مبتنی بر بلاک چین است که هدف آن حل مشکلات مالی سنتی، یعنی تمرکز و عدم استقلال شخصی و مالکیت بر امور مالی است.

برای وضوح در این راهنما، ما آن را DeFi ۱.۰ می نامیم. این شامل طیف گسترده ای از خدمات مالی، از جمله صرافی های غیرمتمرکز (DEX)، کشت سود (yield farming) یا تامین نقدینگی، راهبری سازمان های مستقل غیرمتمرکز (DAO)، پلتفرم های وام دهی، درگاه های پرداخت و بسیاری موارد دیگر است.

DeFi ۲.۰ چیست؟
DeFi ۲.۰ نسل دوم پروتکل های DeFi است که هدف آن اصلاح مشکلات نسل اول DeFi است.

در مقاله زیر، برخی از این مشکلات و استراتژی‌های جزئی برای سرمایه‌گذاری در DeFi ۲.۰ را بررسی خواهیم کرد. این راهنما همچنین مروری بر برخی از محبوب‌ترین پروژه‌های DeFi ۲.۰ که می‌توانید روی آن‌ها سرمایه‌گذاری کنید، خواهد بود.

موقعیت DeFi ۲.۰
بیشتر فناوری ها تمایل به رشد در امتداد منحنی پذیرش دارند و در مراحل مشابه توسعه تکامل می یابند.

اگر مدتی را در بازارهای دیجیتال یا فناوری های نوظهور گذرانده اید، ممکن است موانع اصلی برای پذیرش DeFi برایتان آشنا به نظر برسند.

DeFi ۱.۰ خطرناک است
اولین مشکل، خطر پذیرش این فناوری جدید است. در DeFi ۱.۰، بسیاری از موارد ممکن است اشتباه شود:

نوسانات ارزهای دیجیتال در DeFi تاثیر می‌گذارد، زیرا تغییرات قیمت می‌تواند منجر به زیان دائمی برای ارائه‌دهندگان نقدینگی (LP) شود.

پلتفرم‌های غیرمتمرکز هیچ فردی را در قبال نقض‌های امنیتی مسئول نمی‌دانند، بنابراین اگر وجوه شما به سرقت رفته باشد یا قراردادهای هوشمند دارای نقص باشند، کاری برایتان انجام نمی‌شود. امروزه بسیاری از کاربران وجوه خود را در قراردادهای هوشمند قفل می کنند بدون اینکه متوجه خطر شکست آن قرارداد هوشمند باشند.

از آنجایی که ارزهای دیجیتال بر روی بلاک چین‌های مختلف فعال می‌شوند، نقدینگی کم یا ناپایدار، پلتفرم‌های کمتر محبوب را آزار می‌دهد و ارزهای مربوطه آنها همیشه نمی‌توانند به راحتی مبادله شوند. یک کاربر ممکن است نیاز به استفاده از چندین پلتفرم برای معامله دارایی‌هایی با نقدینگی کم داشته باشد، یا ضررهای ناشی از لغزش (slippage) را بپذیرد.

DeFi ۲.۰ با خطر مقابله می کند
خسارت دائمی را می توان با بیمه زیان دائمی جبران کرد. به همین ترتیب، قراردادهای هوشمند را می توان با بیمه قرارداد هوشمند محافظت کرد. جوامع منبع باز (Open-source) یا ارائه دهندگان بیمه ای که ممیزی های امنیتی را اجرا می کنند، اطمینان حاصل می کنند که قراردادهای هوشمند دارای نقص های مهم یا باگ های مخفی قابل بهره برداری نیستند. بیمه برای بازپرداخت کاربرانی که سرمایه خود را از دست داده اند، خدمت می کند.

نقدینگی پایین را می‌توان با پل‌های بین زنجیره‌ای متقابل جبران کرد که زنجیره‌های بلوکی را با استفاده از لایه‌های قراردادهای هوشمند و استخرهای نقدینگی به هم متصل می‌کند و به کاربران امکان دسترسی به دارایی‌هایی را می‌دهد که بومی بلاک چینی که استفاده می‌کنند، نیستند. به این ترتیب، اگر نقدینگی کافی برای یک دارایی در یک زنجیره وجود نداشته باشد، آنها می توانند بین استخرهای کافی در سراسر زنجیره معامله کنند.

DeFi ۲.۰ می تواند با خطرات مالی DeFi ۱.۰ و امور مالی سنتی مبارزه کند و آن را به یک الگوی راهنمای سرمایه‎‌گذاری مالی بر خلاف هر چیزی که بازارها تا به حال دیده اند تبدیل می کند.

به عنوان مثال، وام دهی در DeFi ۱.۰ از شیوه های وام دهی سنتی، با تفاوت اصل همتا به همتا تقلید می کند. کاربران معمولاً پس از ارائه مقدار زیادی وثیقه، وجوهی را با بهره از سایر کاربران قرض می‌کنند.

با این حال، در DeFi ۲.۰، وام ها می توانند خود را بازپرداخت کنند. وام های خودبازپرداخت از وثیقه برای کشت سود (تامین نقدینگی که بازدهی را دوباره سرمایه گذاری می کند) برای پرداخت مانده وام استفاده می کنند. هنگامی که موجودی کامل توسط جریان درآمد غیرفعال بازپرداخت شد، وثیقه اصلی وام گیرنده برگردانده می شود و آنها عملاً هیچ چیزی از جیب خود پرداخت نکرده اند.

DeFi ۱.۰ غیرقابل دسترسی است
دومین مشکل عمده ای که هر فناوری جدید با آن مواجه است، دسترسی است.

در حالی که امروزه، همه اینترنت را در جیب خود دارند، در ابتدا، تعداد کمی از مردم کامپیوترهای مورد نیاز برای دسترسی به آن را داشتند. پذیرش کریپتوکارنسی و DeFi ۱.۰ با همین مشکل مواجه شده است.

برای یک دهه، بخش کریپتوکارنسی یک صنعت منزوی بود که توسط افرادی که اصطلاحات تخصصی را به کار می‌بردند تا هوشمندانه به نظر برسند، اشغال شده بود. عباراتی مانند «فناوری دفتر کل توزیع‌شده»، «تبدیل‌پذیر» و «مشکل ژنرال‌های امپراطوری بیزانس» به دیگر علاقه‌مندان به رمزارزها می‌گویند که شما می‌دانید در مورد چه چیزی صحبت می‌کنید، اما شما را در نگاه افراد عادی کاملاً کسل کننده می‌کند.

DeFi ۱.۰ از همان بیماری خودساخته رنج می برد.

پلتفرم‌های خواص پسند که نیاز به کاربر با علم بالا دارند رایج هستند. بازدهی ناسازگار و پرخطر (در برخی موارد تا ۱۳۰۰٪ APY مانند FTM/TOMB) به درستی باعث ناراحتی و عدم اطمینان کاربران می شود. اصطلاحات بیش از حد خاص، فضای کمی برای مشارکت های عادی باقی می گذارد.

و مهم تر از همه، اکثر مردم از پلتفرم‌های DeFi و نحوه استفاده از آن‌ها بی‌اطلاع هستند، زیرا بازاریابان DeFi هنوز یاد نگرفته اند که چگونه به مخاطبان مبتدی پاسخ دهد.

DeFi ۲.۰ آموزش می‌دهد و ادغام می‌کند

کریپتو متوجه شد که چگونه در طول زمان با تصحیح روایت خود، خود را برای افراد عادی در دسترس قرار دهد، و اکنون به یک موضوع روزمره تبدیل شده است. DeFi ۲.۰ از این مدل پیروی می کند و DeFi را به دو روش عمده برای همه قابل دسترس می کند: آموزش و ادغام با سیستم عامل های مالی سنتی.

بهترین پروژه‌های DeFi ۲.۰ پروژه‌هایی هستند که ویژگی‌های خود را از پیش ساده‌سازی کرده‌اند و مطالبی را ایجاد کرده‌اند که کاربران جدید خود را در مورد پلتفرم خود آموزش می‌دهند.

ادغام با پلتفرم‌های مالی سنتی متمرکز موضوعی بحث‌برانگیز در مورد DeFi است که ذاتاً غیرمتمرکز است.

با این حال، همانطور که DeFi ۲.۰ به طور فزاینده ای ساده و قابل دسترس می شود، خدمات مالی سنتی می توانند پروتکل های DeFi ۲.۰ را از طریق API ها و اوراکل ها که زنجیره های بلوکی را به سیستم های خارجی متصل می کنند، در پلتفرم های خود ادغام کنند. در نهایت، این ادغام به کاربران اجازه می دهد تا از پروتکل های مالی غیرمتمرکز از داخل برنامه های متمرکز TradFi و رابط های وب استفاده کنند.

قابل استفاده کردن DeFi
مشابه قابلیت دسترسی، قابلیت استفاده در مراحل اولیه هر فناوری جدید آسیب می بیند. رابط کاربری های درهم ریخته و گیج کننده راهنمای سرمایه‎‌گذاری استاندارد تمام تاریخ DeFi بود.

با این حال، DeFi ۲.۰ پلتفرم های لایه ۲ و حتی لایه ۳ را معرفی می کند که خدمات مالی غیرمتمرکز مانند وام دهی، کشت سود و مدیریت دارایی را آسان می کند، حتی برای مبتدیان.

اپل به دلایل زیادی همچنان برنده است. اما یکی از روندهای کلیدی که زیربنای همه نوآوری های آنها است، قابلیت استفاده است. کاربران جدید به سرعت و به سادگی از طریق فرآیندهای راه اندازی هدایت می شوند، کاری که DeFi ۱.۰ نمی تواند انجام دهد و DeFi ۲.۰ در حال رفع آن است.

نحوه سرمایه گذاری در DeFi ۲.۰
راه‌های مختلفی برای سرمایه‌گذاری در DeFi ۲.۰ وجود دارد، اما درک آن‌ها در دو دسته مفید است: خرید توکن‌ها و استفاده از پلتفرم‌های DeFi ۲.۰.

خرید توکن

یکی از ساده‌ترین راه‌ها برای سرمایه‌گذاری در DeFi ۲.۰ استفاده از پلتفرم DeFi برای ترید یا هودل توکن بومی یک پروتکل DeFi است. همانطور که پروژه رشد می کند، ارزش سرمایه گذاری شما نیز باید افزایش یابد (تا زمانی که یک استیبل کوین نباشد، زیرا برای داشتن قیمت ثابت طراحی شده است).

در مورد خرید توکن نیازی به گفتن زیاد نیست. به سادگی پروژه مناسب را پیدا کنید و رمزارز اصلی آن را بدست آورید. در پایان این راهنما لیستی از چند پروژه برای کمک به شما برای شروع آمده است.

استفاده از پلتفرم های DeFi ۲.۰
DeFi ۲.۰ لایه‌ای از پیچیدگی را به موارد استفاده برای DeFi اضافه می‌کند، اما (در حالت ایده‌آل) این فرآیند را از قبل ساده‌تر کرده است. این بدان معنی است که شما می توانید با پول خود بیشتر از همیشه و راحت تر از همیشه کار انجام دهید.

اگر می خواهید بازدهی ایجاد کنید، از پروتکل های DeFi مورد اعتماد خود استفاده کنید که ویژگی های مورد نظر شما را ارائه می دهند. این پلتفرم ها معمولاً برنامه های غیرمتمرکز (dApps) نامیده می شوند.

ویژگی ها
کشت سود (Yield farming) – کشت سود به یک اصطلاح عمومی برای همه فعالیت‌هایی در DeFi تبدیل شده است که بازدهی (yield) را در یک نوع وثیقه دارایی دیجیتال ایجاد می‌کند که معمولاً در APY محاسبه می‌شود. در هر فعالیت کشت سود، سرمایه‌گذاری مجدد بازده به طور گسترده به عنوان بخش مهمی از “کشت” در نظر گرفته می‌شود. هر سرمایه گذار باید اهداف و میزان ریسک پذیری خود را بسنجید.

اعطای وام (Lending) – فرصتی برای کشت که در آن کاربران می توانند در ازای پرداخت بهره وام ارائه دهند. وام های خود بازپرداخت آرامش خاطر بیشتری را هم برای وام گیرنده و هم برای وام دهنده فراهم می کند.

استخراج نقدینگی یا تامین نقدینگی (LP) – فرصت دیگری برای سودگیری که در آن کاربران رمزارزی را به استخرهای نقدینگی ارائه می‌کنند تا سایر کاربران در ازای کارمزد با آن معامله کنند. در صورت چرخش بازارها، بیمه زیان دائمی می تواند زیان را کاهش دهد.

استیکینگ (Staking) – فرصت دیگری برای به دست آوردن سود که در آن کاربران می توانند اعتبار سنج یک بلاک چین اثبات سهام شوند و با قفل کردن رمزارز آن زنجیره، پاداش های بلوکی کسب کنند.

مشارکت DAO – کاربران می‌توانند توکن‌هایی را بخرند (و بفروشند) که اختیارات راهبری را برای DAO ها بین دارندگان توکن توزیع می‌کنند. مزایای مشارکت DAO بسته به هدف هر سازمان متفاوت است.

ترید (DEX) – صرافی‌های غیرمتمرکز راهی را به کاربران ارائه می‌دهند تا بدون اینکه شخص ثالث متمرکز هر تراکنش را کنترل کند، ترید ارزهای دیجیتال را انجام دهند. آنها معمولاً کارمزد کمتری نسبت به صرافی‌های متمرکز دارند و ویژگی‌هایی مانند معاملات مارجین را ارائه می‌دهند. مقررات آنها بسته به کشور و ایالت متفاوت است.

بازی – در حالی که بازی های غیرمتمرکز صنعت خودش را دارد، اما هر جا که حرف پول در میان باشد با DeFi ۲.۰ همپوشانی دارد. این فضا بسیار جدید است و به سرعت در حال توسعه است، بنابراین با بزرگ شدن آن، مراقب فرصت‌های بازی ها برای کسب درآمد و مالکیت مبتنی بر DeFi ۲.۰ باشید.

پروژه ها
در زیر لیستی از برخی از محبوب ترین پروژه های DeFi حال حاضر آورده شده است:

OlympusDAO ($OHM) – مدل ارز ذخیره غیرمتمرکز با اوراق قرضه، LP، استیکینگ و موارد دیگر.
Curve Finance (CRV) & Convex (CVX) – یکی از ۳ TVL برتر پروتکل های DeFi (در حال حاضر). Curve یک DAO، صرافی، LP، استیبل کوین و غیره است که پلتفرم کسب سود Convex بر روی آن ساخته شده است.
Synapse ($SYN) – پل زنجیره ای بدون نیاز به اعتماد و بازارساز خودکار (AMM).
Wonderland ($TIME) – پروتکل ارز ذخیره مبتنی بر Avalanche با APY فعال (بالای ۷۲،۰۰۰٪ APY در برخی زمان ها).
Avalanche ($AVAX) – پلتفرم قرارداد هوشمند قابل برنامه ریزی سریع و کم هزینه که می توان بر اساس آن برنامه های غیرمتمرکز DeFi ۲.۰ را ساخت. لایه ۱.
Solana ($SOL) – یک پلتفرم قرارداد هوشمند لایه ۱. سولانا رقیب اصلی Avalanche و اتریوم است.
Yearn Finance ($YFI) – جمع‌آوری سود و وام و ارائه‌دهنده بیمه در بلاک چین اتریوم. این پلتفرم برای شهروندان ایالات متحده در دسترس نیست.
Rarible ($RARI) – راهبری DAO و تولید سود بر اساس فروش NFT.
Abracadabra ($MIM) – پروتکلی که استیبل کوین Magic Internet Money (MIM) را به عنوان بازدهی برای شیوه های مختلف وام ایجاد می کند.
Alchemix ($ALCX) – پروتکلی کم خرج که تلاش می کند تا مرزهای DeFi را با وام های خود بازپرداخت، سود آینده و راهبری DAO پیش ببرد.
MakerDAO ($MKR, $DAI) – هولدرهای توکن $MKR این DAO را کنترل می کنند که $DAI را تنظیم می کند. $DAI استیبل کوین بومی این شبکه است که به صورت ۱:۱ با دلار ایالات متحده مرتبط می‌باشد.
Algorand ($ALGO) – پروتکل های قرارداد هوشمند لایه ۱ و لایه ۲ با تمرکز بر مقیاس و قابلیت همکاری بلاک چین ها.
ملاحظات نهایی
پروژه‌ها و ویژگی‌های ذکر شده در بالا شامل پروژه‌هایی هستند که به شما کمک می‌کنند با DeFi ۲.۰ آشنا شوید، پس از آن برای ارزیابی پروژه‌های جدیدی که کشف می‌کنید مجهز خواهید شد.

مانند همه سرمایه‌گذاری‌ها، مراقب باشید که ریسک پذیری و همچنین اخلاقیات پشت رویه‌های سرمایه‌گذاری خود را در نظر بگیرید.

این مطلب صرفاً ترجمه از منبع ذکر شده بوده و مسئولیت آن با آکادمی هلاکوئی نمی‌باشد.

چراغ راهنمای سرمایه‌گذاری

موسسه فریزر نیز تازه‌ترین گزارش خود در خصوص شاخص آزادی اقتصادی را منتشر کرد. خبر بهبود رتبه 19پله‌ای ایران در این شاخص که در نشست خبری فریال مستوفی و مسعود خوانساری اعلام شد، نشان‌دهنده بهبود وضعیت ایران در پنج شاخص مورد بررسی گزارش موسسه فریزر است. در خصوص بررسی چگونگی رتبه‌بندی این موسسات و همچنین نحوه تعامل با آنها از سوی نهادهای دولتی و خصوصی کشور گفت‌وگویی را با سعید اسلامی‌بیدگلی انجام دادیم.

مجمع جهانی اقتصاد در حالی جدیدترین گزارش رقابت‌پذیری جهانی را منتشر کرد که ایران با یک پله تنزل و البته 4 /0 بهبود امتیاز در جایگاه 89 جهان قرار گرفته است. این گزارش که برای نهمین سال متوالی وضعیت این شاخص را در ایران مورد بررسی قرار داده است در واقع با همکاری معاونت اقتصادی اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران با مجمع جهانی اقتصاد محاسبه می‌شود. این گزارش به بررسی و نمره‌دهی میزان پیچیدگی اقتصادها، موانع توسعه اقتصادی و نقاط قوت و ضعف اقتصاد کشورهای مختلف جهان بر اساس 12 رکن می‌پردازد. در کنار این گزارش، موسسه فریزر نیز تازه‌ترین گزارش خود در خصوص شاخص آزادی اقتصادی را منتشر کرد. خبر بهبود رتبه 19پله‌ای ایران در این شاخص که در نشست خبری فریال مستوفی و مسعود خوانساری اعلام شد، نشان‌دهنده بهبود وضعیت ایران در پنج شاخص مورد بررسی گزارش موسسه فریزر است. در خصوص بررسی چگونگی رتبه‌بندی این موسسات و همچنین نحوه تعامل با آنها از سوی نهادهای دولتی و خصوصی کشور گفت‌وگویی را با سعید اسلامی‌بیدگلی انجام دادیم. این اقتصاددان که کتابی با عنوان «ایران در گزارش‌های بین‌المللی» را با همکاری سارا هداوند در سال 1396 منتشر کرده است می‌گوید، روش‌های مختلفی برای ارزشیابی وضعیت یک کشور در شاخص‌های مختلف وجود دارد که به دلایل مختلف ممکن است در نتایج نهایی کاستی‌هایی نیز وجود داشته باشد و روش جمع‌آوری اطلاعات احتمالاً با ایرادهایی نیز همراه خواهد بود. او معتقد است یکی از مشکلاتی که در کشور وجود دارد این است که اساساً هیچ اقدامی در داخل کشور برای جمع‌آوری برخی اطلاعات انجام نمی‌شود. ضمن اینکه جمع‌آوری برخی از اطلاعات نیز بر عهده نهادهایی است که ممکن است خود ذی‌نفع ارائه آمارها باشند. در واقع نهادهای مستقل و خصوصی برای جمع‌آوری آمار در کشور توسعه پیدا نکرده‌اند. وی با تاکید بر اهمیت این گزارش‌ها اضافه کرد چه سرمایه‌گذاران خارجی و چه سرمایه‌گذاران ایرانی خارج کشور، به این گزارش‌ها توجهی جدی دارند و در واقع بخشی از ریسک ادراک‌شده از کشورها ناشی از همین گزارش‌های بین‌المللی است.

همان‌طور که مستحضرید، هر سال گزارش‌های بین‌المللی زیادی در خصوص وضعیت اقتصادی کشورها از سوی موسسات و نهادهای بین‌المللی منتشر می‌شود. از این میان اخیراً موسسه فریزر و مجمع جهانی اقتصاد گزارش‌هایی را منتشر کردند که در آنها وضعیت ایران در شاخص آزادی اقتصادی و رقابت‌پذیری بهبودی نسبی داشته است. به نظر شما رشد 19پله‌ای ایران در شاخص آزادی اقتصادی موسسه فریزر و همچنین بهبود 4 /0واحدی نمره ایران در گزارش رقابت‌پذیری مجمع جهانی اقتصاد چه پیامی می‌تواند داشته باشد؟

همان‌طور که در مقدمه کتاب «ایران در گزارش‌های بین‌المللی» نیز اشاره کردم، این گزارش‌ها محل ارجاع بسیاری از صاحبان کسب‌وکار و سرمایه‌گذارانی است که قصد فعالیت و سرمایه‌گذاری در کشورهای دیگر را دارند. همچنین این گزارش‌های بین‌المللی همانند سیگنالی برای فعالان و سرمایه‌گذاران اقتصادی در داخل کشور نیز می‌تواند عمل کند. بهبود وضعیت ایران در گزارش‌های بین‌المللی به ویژه گزارش آزادی اقتصادی موسسه فریزر و همچنین گزارش شاخص رقابت‌پذیری جهانی مجمع جهانی اقتصاد که دو نمونه از مهم‌ترین گزارش‌های بین‌المللی هستند، نشانگر بهبود شرایط کسب‌وکار در ایران است. البته باید به این موضوع توجه داشت که بسیاری از این گزارش‌ها با یکدیگر به شدت در ارتباطند و اطلاعات خود را از گزارش‌های دیگر می‌گیرند. برای مثال در گزارش شاخص رفاه لگاتوم به بسیاری از اطلاعات از گزارش شاخص رقابت‌پذیری استناد می‌شود. از سوی دیگر باید به این موضوع نیز اشاره کرد که به هر حال روش‌های مختلفی برای ارزشیابی وضعیت یک کشور در شاخص‌های مختلف وجود دارد که هر کدام از این گزارش‌ها با ارائه روش‌های تحقیق خودشان به این موضوع اشاره می‌کنند که ممکن است در نتایج نهایی کاستی‌هایی نیز وجود داشته باشد و روش جمع‌آوری اطلاعات احتمالاً با ایرادهایی نیز همراه خواهد بود.

شما به این نکته اشاره کردید که برخی گزارش‌ها از اطلاعات گزارش‌های دیگر استفاده می‌کنند، به طور خاص در مورد این دو گزارش، چه تفاوت‌هایی در نحوه گزارش‌دهی این دو نهاد بین‌المللی وجود دارد؟

همان‌طور که اشاره کردم موسسات متعددی گزارش‌های مختلفی را در ابعاد مختلف فضای کسب‌وکار، وضعیت حقوقی، رفاه و موفقیت برخی از سیاست‌ها در برخی کشورهای دنیا اعلام می‌کنند. این گزارش‌ها معمولاً از روش‌های تحقیق خاصی استفاده می‌کنند و عموماً در ابتدای همه این گزارش‌ها شیوه جمع‌آوری اطلاعات، وزن‌دهی و جمع کردن نمره‌ها، جمع‌بندی نتایج و رتبه‌بندی اعلام می‌شود. طبیعتاً برخی از روش‌ها شبیه هم بوده و برخی به کل با یکدیگر متفاوت است. همان‌طور که مستحضرید گزارش رقابت‌پذیری، ابعاد مختلفی از وضعیت رقابت‌پذیری، توسعه‌یافتگی نهادهای مالی، پیچیدگی بنگاه‌ها، آمادگی پذیرش تکنولوژی‌های جدید و مسائلی در مورد اندازه بازارها و نظایر آن را مورد بررسی قرار می‌دهد. اما گزارش فریزر به طور مشخص به وضعیت میزان باز بودن و آزادی اقتصادی یک کشور می‌پردازد. هر چند در گزارش اخیر رقابت‌پذیری مجمع جهانی اقتصاد نیز موضوع باز بودن اقتصاد کشورها به طور جداگانه مورد بررسی قرار گرفته است. بنابراین مقایسه روش تحقیق این دو گزارش نشان می‌دهد که این گزارش‌ها به طور کامل به هم شبیه نیستند و احیاناً به منابع داده مختلف با وزن‌های متفاوتی برای جمع‌آوری اطلاعات مورد استفاده خود رجوع می‌کنند.

اشاره به این نکته نیز خالی از لطف نخواهد بود که در برخی از این گزارش‌ها، اطلاعات برخی کشورها اطلاعات کاملی نیست. بعضاً مشاهده شده که گزارش‌هایی اطلاعات خود را بر اساس مطالعات میدانی و مصاحبه با نخبگان، دانشگاهیان، صاحبان کسب‌وکار و فعالان اقتصادی به دست می‌آورند. البته در همه این روش‌ها، به این نکته توجه دارند که با شیوه‌هایی خاص، حتی‌المقدور سوگیری‌های جمع‌آوری اطلاعات را برطرف سازند اما به‌ هر حال این امکان وجود دارد که این سوگیری‌ها به طور کامل برطرف نشوند. ضمناً باید به این موضوع اشاره کنم که برخی کشورها برای جمع‌آوری اطلاعات از وضعیت داخلی کشورشان، همکاری بیشتری با نهادهای بین‌المللی انجام می‌دهند. طبیعی است وقتی که اطلاعات ناکامل و غیردقیقی از شرایط یک کشور به موسسات بین‌المللی داده می‌شود، ممکن است رتبه‌بندی و امتیاز مجموع آن کشور نیز به طور دقیق مورد ارزیابی قرار نگیرد. همان‌طور که اشاره کردم معمولاً در مقدمه این گزارش‌ها به این کمبودها و کاستی‌ها اشاره می‌شود. به عنوان نمونه در شاخص حقوق مالکیت (Property rights) برخی از اطلاعات ایران وجود ندارد و شاید یکی از دلایل اینکه رتبه ایران در آخرین گزارش حقوق مالکیت بسیار پایین بوده و ما از 127 کشور رتبه 99 را به دست آوردیم، همین مساله باشد که برای برخی بخش‌ها به ویژه در خصوص مالکیت معنوی هیچ نمره‌ای ثبت نشده، چراکه اطلاعات درستی از آن در دسترس نهادهای بین‌المللی قرار نگرفته است.

خانم راهنمای سرمایه‎‌گذاری فریال مستوفی که در یک‌سال گذشته با موسسه فریزر همکاری داشته معتقد است ارائه اطلاعات و گزارش‌های صحیح و دست اول موجب بهبود رتبه ایران در گزارش شاخص آزادی اقتصادی شده است. ولی چنین روالی همواره وجود ندارد. چرا این نهادهای بین‌المللی بعضاً گزارش‌هایی دست دوم و نادرست از ایران دارند؟

در چنین شرایطی تعدادی از دوستان در داخل کشور، از جمله خانم مستوفی از اتاق بازرگانی برای جمع‌آوری برخی از اطلاعات با موسسه فریزر همکاری کردند و به نظر می‌رسد ارائه اطلاعات صحیح‌تر توانسته تصویر بهتری از وضعیت آزادی اقتصادی فضای کسب‌وکار و به طور کلی اقتصاد ایران نشان دهد. از نظر من چنین رویکردی یک اتفاق بسیار خوب است و می‌تواند به عنوان فرصتی برای برخی از نهادهای حاکمیتی قلمداد شود که با تعریف کردن پروژه‌های جدی نگاه نهادهای بین‌المللی را در تهیه چنین گزارش‌هایی اصلاح کنند. البته همان‌طور که مستحضرید در خصوص آزادی اقتصادی یک گزارش دیگر نیز از سوی موسسه معتبر هریتیج منتشر می‌شود که در آن نیز وضعیت ایران چندان مطلوب نیست و در میان 180 کشور مورد بررسی و شش کشوری که امتیازی به آنها تعلق نگرفته است، ایران در رتبه 156 قرار دارد. در واقع همه این گزارش‌ها نشان‌دهنده نامناسب بودن وضعیت آزادی اقتصادی در کشور است. از نظر من کاری که در اتاق بازرگانی انجام شده را می‌توان برای برخی نهادها تعریف کرد تا دست‌کم وضعیت ایران را در گزارش‌های بین‌المللی بهبود بخشد.

آیا در حال حاضر ارتباط مقامات اقتصادی ایران با نهادها و موسسات منتشرکننده شاخص‌های اقتصادی معتبر بین‌المللی در سطح مطلوبی است؟

در بعضی موارد این ارتباط به نسبت خوب است اما باید به این نکته مهم توجه داشت که ما در کشور اساساً هیچ اقدامی برای جمع‌آوری برخی اطلاعات انجام نمی‌دهیم. ضمن اینکه جمع‌آوری برخی از اطلاعات نیز بر عهده نهادهایی است که ممکن است خود ذی‌نفع ارائه اطلاعات و آمارها باشند. در واقع نهادهای مستقل و خصوصی برای جمع‌آوری آمار در کشور توسعه پیدا نکردند. شاید برخی از رسانه‌هایی که دارای نفوذ خوبی هستند این فرصت را دارند که برخی از این آمارها را جمع‌آوری کرده و شاخص‌های معادل آن را محاسبه کنند. اما به هر حال به نظر می‌رسد در مورد برخی دیگر از شاخص‌ها و آمارها، میزان ارتباط نهادهای مستقل داخلی و نیز نهادهای حاکمیتی ما با نهادهای بین‌المللی ارائه‌دهنده گزارش‌های جهانی چندان مطلوب نیست و همین موضوع سبب شده تا تصویر اقتصاد و فضای کسب‌وکار ایران در خارج کشور بدتر از آن چیزی باشد که در واقع وجود دارد.

با ارائه گزارش‌های صحیح و آمار مستند در خصوص اقتصاد ایران تا چه حد می‌توان رتبه ایران را در گزارش‌های بین‌المللی بهبود داد؟

به همان دلیلی که در پرسش قبلی به آن اشاره کردم، حداقل در خصوص گزارش‌هایی که وضعیت ایران در آنها بسیار بد است مثل حقوق مالکیت یا شاخص آزادی اقتصادی (هم در گزارش موسسه فریزر و هم در گزارش بنیاد هریتیج) به نظر می‌رسد برخی همکاری‌ها و جمع‌آوری داده‌ها و اطلاعات صحیح‌تر می‌تواند به بهبود رتبه ایران در این گزارش‌ها کمک کند و می‌تواند یکی از پروژه‌هایی باشد که نهادهای مستقل خصوصی و نهادهای حکومتی در کنار هم برای کمک به بهبود چهره ایران در اقتصاد و فضای کسب‌وکار انجام دهند. موضوعی که یقیناً می‌تواند در جذب سرمایه‌گذاران خارجی نیز مثمر ثمر باشد. من مطلع هستم که در دولت پیشین برای گزارش سهولت کسب‌وکار بانک جهانی (Doing business)، در وزارت اقتصاد پروژه‌ای تعریف شد که هدف آن تلاش همه‌جانبه برای بهبود وضعیت ایران در این شاخص جهانی بود.

در گزارش رقابت‌پذیری مجمع جهانی اقتصاد نام ایران در کنار اتیوپی به عنوان یکی از اقتصادهایی با حداقل میزان باز بودن به چشم می‌خورد. این مشکل تا چه حد تحت تاثیر مشکلات ساختاری است؟

در مورد آزادی اقتصادی و میزان بسته بودن اقتصاد ایران، هم گزارش فریزر و هم گزارش هریتیج و هم بخشی از گزارش رقابت‌پذیری که از سوی مجمع جهانی اقتصاد منتشر می‌شود، نشان می‌دهد وضعیت این شاخص در ایران چندان مطلوب نیست. ما این وضعیت نامطلوب را در گفت‌وگو با صاحبان کسب‌وکار و فعالان اقتصادی نیز متوجه می‌شویم. به ویژه با وضعیتی که در کشور شاهد آن هستیم: دولت و نهادهای حاکمیتی، هم در کسب‌وکار دست دارند و هم در کسب‌وکار مداخله می‌کنند و هم در حوزه سیاستگذاری بعضاً کارهایی می‌کنند که اصلاً به نفع بخش خصوصی واقعی کشور نیست. این گلایه همیشگی فعالان و صاحب‌نظران اقتصادی از حوزه سیاستگذاری دولت نیز است. متاسفانه در آزادی اقتصادی، ایران از جمله کشورهایی است که همواره وضعیت بسیار بدی داشته؛ هر چند همان‌طور که اشاره کردم ممکن است همکاری‌های بین‌المللی و برخی اصلاحات جزئی، وضعیت کشور را در شاخص‌های بین‌المللی بهبود بخشد.

آیا دولت و از نگاه بالاتر حاکمیت، پذیرفته است که باید برای جذب سرمایه‌گذاران خارجی رتبه خود را در گزارش‌های شاخص‌های بین‌المللی بهبود بخشید یا تنها به عنوان یک‌سری آمار و ارقام غیرمستند به آن نگاه می‌کند؟

به خاطر دارم زمانی که نوشتن کتاب «ایران در گزارش‌های بین‌المللی» را آغاز کردیم با این مساله مواجه بودیم که بسیاری از مسوولان اصلاً این گزارش‌ها را قبول نداشتند و معتقد بودند اینها یا توسط نهادهایی منتشر می‌شوند که از سوی دشمنان ایران حمایت می‌شوند یا به طور کلی قصد آنها سیاه‌نمایی در خصوص وضعیت جمهوری اسلامی ایران است. اما چند نکته در مورد این گزارش‌ها بسیار قابل توجه است. اول اینکه نتیجه این گزارش‌ها با آنچه فعالان اقتصادی کشورمان می‌گویند، اگرچه ممکن است دقیقاً یکی نباشد، ولی همخوانی نسبی دارد. برای مثال می‌دانیم میزان دخالت دولت در اقتصاد بسیار زیاد است یا وضعیت نظام‌های حقوقی در کشور مساعد نیست یا خودمان می‌توانیم اوضاع رقابت‌پذیری اقتصاد را با کشورهای منطقه مقایسه کنیم. مساله دوم این است که خود این گزارش‌ها نیز ادعایی ندارند که نتایجشان صددرصد با واقعیت یکی است و در مقدمه خود از کاستی‌های روش‌های خود می‌گویند. ضمن اینکه همان‌طور که اشاره کردم بسیاری از این گزارش‌ها خود از اطلاعات گزارش‌های دیگر استفاده می‌کنند و اگر اشتباهی در گزارش‌ها باشد به آنها نیز سرایت می‌کند. مساله آخر که نکته بسیار مهمی است و باید حتماً به آن توجه شود این است که به هر حال چه سرمایه‌گذاران خارجی و چه سرمایه‌گذاران ایرانی خارج کشور به این گزارش‌ها توجهی جدی دارند و در واقع بخشی از ریسک ادراک‌شده از کشورها ناشی از همین گزارش‌های بین‌المللی است. به ویژه برای سرمایه‌گذاران خردتر که برای آنها انجام تحقیقات مستقل و جداگانه صرفه اقتصادی ندارد، این گزارش‌ها به عنوان یک منبع اطلاعاتی مهم تلقی شده و در تمایل سرمایه‌گذاران برای ورود سرمایه‌هایشان به داخل کشور نقشی جدی و حیاتی ایفا می‌کند.

با این اوصاف با توجه به شرایط فعلی (مشکلات مدیریتی داخلی و تحریم‌های ایالات‌متحده) چه چشم‌اندازی برای رتبه ایران در گزارش‌های بعدی متصور هستید؟

همان‌طور که پیشتر اشاره کردم ممکن است با ارائه اطلاعات برخی رتبه‌های ایران در گزارش‌های بین‌المللی بهتر شود اما به نظر نمی‌رسد با تمام این همکاری‌ها رتبه ایران از حد خاصی بالاتر رود. مشکلات ساختاری، سیاستگذاری‌های اشتباه، بانک‌محوری ناکارآمد، میزان دخالت جدی دولت در اقتصاد، تورم ساخت‌یافته، ورود نهادهای دولتی و حاکمیتی در فضای کسب‌وکار و همین‌طور توسعه نهادهای ضدبازار موجب ایجاد ایرادهای اساسی در کشور شده که مانع از پیشرفت چشمگیر اقتصاد ایران در شاخص‌های جهانی می‌شود. بنابراین با توسعه مشکلات و پیشرفت چالش‌های اقتصادی که بارها و بارها راجع به آن صحبت شده، حتی ممکن است رتبه ایران در برخی از این شاخص‌ها به طور جدی تنزل پیدا کند. بنابراین اگر ما نتوانیم از چالش تحریم و ارتباطات بین‌المللی به سلامت عبور کنیم حتماً چشم‌انداز ایران در برخی از این گزارش‌ها می‌تواند روندی رو به افول داشته باشد. به همین دلیل باید به صورت همزمان پروژه‌هایی در کشور تعریف شود که با بهبود جمع‌آوری اطلاعات و همکاری با نهادهای بین‌المللی و همچنین ارائه دستورالعمل‌هایی کلی برای بهبود بخشی از این شاخص‌ها از طریق اصلاح ساختارها، برخی از این کاستی‌هایی را که ممکن است به واسطه تحریم‌ها و کاهش روابط بین‌المللی در اقتصاد ایران ایجاد شود رفع کنیم. تنها با چنین رویکردی است که می‌توان تصویری را که از ایران در میان نهادهای بین‌المللی وجود دارد دست‌کم بدتر از این نکرد و در آینده برای بهبود این تصویر تلاشی جدی داشت.

آموزش همگانی سرمایه‌گذاری

آموزش همگانی سرمایه‌گذاری: برای شروع سرمایه‌گذاری در هر بازاری نیاز است تا با فضای کلی سرمایه‌گذاری در آن کشور آشنا شویم.

هر کشوری براساس ساختار اقتصادی خود، بازار سرمایه‌گذاری و بورس متفاوتی دارد؛ بنابراین فضای سرمایه‌گذاری در ایران با سایر کشورها متفاوت است و لازم است تا باتوجه ‌به اقتصاد ایران، سرمایه‌گذاری خود را با آگاهی آغاز کنیم.

باتوجه‌به تورم‌های افسارگسیخته‌ای که در سال‌های اخیر شاهد آن هستیم، شناخت بازارهای سرمایه‌گذاری بیش‌ازپیش اهمیت یافته است. دلیل آن هم این است که افراد به دنبال حفظ قدرت خریدشان هستند؛ بنابراین ممکن است افراد بسیاری تصمیم بگیرند که در بازارهای مالی، سرمایه‌گذاری کنند.

اما نکته مهمی که باید به آن توجه شود این است که ورود به بازارهای سرمایه‌گذاری نیاز به آگاهی و مطالعه دارد؛ بنابراین گام اول، شناخت بازارهای سرمایه‌گذاری است.

در این دوره، بازارهای سرمایه‌گذاری مختلف معرفی می‌شوند. مزایا و معایب هر یک مورد بررسی قرار می‌گیرد. در نهایت بازدهی این بازارها در طی 10 سال اخیر بررسی می‌شود.که در آموزش همگانی سرمایه‌گذاری به همه این نکات توجه می‌شود.

هر فرد برای شروع سرمایه‌گذاری باید با بازدهی بازارهای مختلف آشنا باشد تا مناسب‌ترین بازار را انتخاب کند و در انتهای سال سود بهتری کسب کند؛ بنابراین گام بعدی، انتخاب بازار سرمایه‌گذاری است.

هر فرد باید چند بازار را برای سرمایه‌گذاری خود انتخاب کند و آموزش‌های مرتبط با آن بازارها را بگذراند. تا زمانی که فرد به دانش کافی دست نیافته‌است، نمی‌توان به او توصیه کرد که سرمایه‌گذاری را آغاز کند. دلیل آن هم این است که ممکن است فرد زیان‌های هنگفتی را متحمل شود.

برخی از افراد تصورشان بر این است که با میزان سرمایه کم نمی‌توان سرمایه‌گذاری را انجام داد. اما باید به این مسئله توجه شود که با هر میزان سرمایه‌ای می‌توان آغاز کرد.

تنها باید ابتدا شناخت لازم نسبت به بازارها حاصل شود. در نهایت بازاری متناسب با میزان سرمایه خود انتخاب کنید.

سرمایه‌گذاری در هر بازار مزایا و معایبی دارد. به‌علاوه، ریسک هر بازار متفاوت است. ریسک هر بازار در مقاطعی زمانی مختلف، متفاوت می‌شود؛ بنابراین شناخت هرچه بیشتر بازارها، برای اتخاذ تصمیم‌گیری‌های سرمایه‌گذاری مناسب، الزامی است.

بازارهایی هم وجود دارند که به‌طورکلی سرمایه‎ گذاری در آن‎ها در دسته سرمایه‎گذاری کم‌ریسک قرار می‌گیرد. اما نکته‌ای که نباید فراموش شود این است که هرچه ریسک یک سرمایه‌گذاری کمتر باشد، سود انتظاری آن نیز کمتر خواهد بود. در این دوره به بررسی این بازارها نیز پرداخته می‎شود.

موفقیت در بازارهای سرمایه‌گذاری به ویژگی‌های شخصیتی افراد مرتبط است و استراتژی که هر فرد براساس شخصیت خود در نظر می‌گیرد، متفاوت است.

یکی از ویژگی‌های مهم شخصیتی در سرمایه‌گذاری میزان ریسک‌پذیری یا ریسک‌گریزی افراد است، توجه داشته باشید که سود شما با افراد دیگر متفاوت است و این موضوع دقیقاً به میزان ریسکی که شما متحمل می‌شوید ارتباط دارد؛ بنابراین در آخر باید افراد بتوانند استراتژی معاملاتی متناسب با ویژگی‌های خودشان انتخاب کنند.

دوره آموزش همگانی سرمایه‌گذاری فیندو به‌طور رایگان در اختیار مخاطبین قرار می‌گیرد و به شما دید جامعی از شروع سرمایه‌گذاری می‌دهد.

در این دوره با انواع بازارها و مزایا و معایب آن‌ها آشنا می‌شوید و در انتهای دوره با دانشی که خواهید داشت در رابطه ‌با ورود به مناسب‌ترین بازار، تصمیم‌گیری کنید.

راهنمای سرمایه گذاری بورس برای تازه واردان به زبان ساده

در سال های گذشته مردم نگهداری پول در بانک ها را بهترین شیوه برای سرمایه گذاری می دانستند چرا که نرخ رشد تورم کمتر بود و ارزش پول به سرعت کم نمی شد. امروزه نرخ رشد تورم به هیچ عنوان قابل پیش بینی نیست و نگهداری پول نقد یا نگهداری در بانک نمی تواند یک روش موثر سرمایه گذاری باشد. خوشبختانه امروزه بسترهای مختلفی برای سرمایه گذاری وجود دارد و می توان گفت سرمایه گذاری در بورس بهترین، پربازده ترین و مطمئن ترین شیوه می باشد.
در بازار بورس افراد می توانند با سرمایه گذاری در واحدهای یک شرکت به اندازه دارایی خود در مالکیت آن مشارکت داشته باشند. اگرچه فعالیت و حضور در بازار بورس به شیوه مستقیم در کنار سرمایه نیازمند داشتن دانش، مهارت و تجربه می باشد اما افراد عادی و کسانی که برای اولین بار وارد این بازار می شوند می توانند با استفاده از راهنمایی های درست فعالیت خود را شروع کنند. در ادامه مطلب به معرفی بیشتر بازار بورس و همچنین بهترین راهکارهای فعالیت افراد تازه وارد در این بازار پرداخته خواهد شد.

بازار بورس چیست؟

به صورت کلی در داخل کشور ایران 3 نوع بازار بورس وجود دارد که شامل بورس کالا، بورس اوراق بهادار و بورس انرژی می باشد. زمانی که از واژه بورس استفاده می شود معمولا منظور بازار بورس اوراق بهادار است و معمولا افرادی وارد این بازار می شوند به دنبال پیشرفت و کار کردن با سرمایه خود باشند، به دنبال سرمایه گذاری و کسب سود در یک چرخه سازنده هستند و یا قدرت ریسک پذیری متوسط به بالایی دارند. به صورت کلی بورس زمینه ای را فراهم می کند که سرمایه گذاران و سرمایه پذیران در یک فعالیت اقتصادی شریک شوند و علاوه بر تامین نیازهای یکدیگر از نفع و سود این فعالیت بهره ببرند.
افرادی که انگیزه ای برای معامله کردن ندارند، افرادی که زمان و انرژی کافی برای بررسی بازار سرمایه ندارند و افرادی که قدرت ریسک پایینی دارند نباید وارد بازار بورس شوند چرا که قطعا موفقیتی کسب نخواهند کرد. این افراد می توانند از طریق صندوق های سرمایه گذاری یا بانک ها اقدام به سرمایه گذاری کنند که ریسک پایین تری دارد.

فعالیت در بازار بورس به شکلی خواهد بود

کسانی که قصد حضور در بازار بورس را داشته باشند می توانند در دو مرحله اصلی زمینه حضور در این بازار را برای خود فراهم کنند که این دو مرحله به شرح زیر می باشند:
دریافت کد بورسی
هر فردی که قصد داشته باشد به صورت مستقیم در بازار بورس فعالیت داشته باشد و یا از خدمات سبدگردان خصوصی استفاده کند لازم است که یک کد بورسی معتبر از کارگزاری های مورد تایید سازمان بورس و اوراق بهادار دریافت کند. به صورت کلی ثبت نام و احراز هویت فرد سرمایه گذار در کارگزاری های معتبر در کمتر از یک ساعت انجام خواهد شد و بعد از آنکه مشخصات فرد توسط سازمان بورس تایید شد می تواند فعالیت خود را شروع کند.

آشنایی با بازار بورس

همانطور که گفته شد حضور در بازار سرمایه و فعالیت مستقیم نیازمند داشتن دانش، تجربه و مهارت بالایی است و افرادی که با این بازار آشنایی نداشته باشند قطعا نمی توانند موفقیتی کسب کنند و حتی ممکن است که سرمایه اصلی خودشان را از دست بدهند. در بازار بورس سهامی که خرید و فروش می شوند فیزیکی و قابل لمس نیستند و سهامداران فقط سهام شرکت ها را خرید و فروش خواهند کرد. افرادی که دارای سرمایه مشخصی هستند و قصد داشته باشند در یک شرکت خاص سرمایه گذاری کنند به صورت مستقیم قادر نخواهند بود سهام شرکت ها را از خود شرکت ها خریداری کنند و بر اساس قانون باید این کار را از طریق شرکت ها کارگزاری انجام دهند که دارای مجوز رسمی می باشند. به صورت کلی کسب سود در بازار بورس به دو شکل انجام می شود که به شرح زیر خواهد بود.
· در حالت اول فرد سرمایه گذار می تواند با توجه به آموزش هایی که دیده است و از طریق تحلیل و بررسی سهام شرکت ها اقدام به خرید سهام شرکت در قیمت مشخصی کرده و بعد از رشد سهم آن را به فروش برساند و سود کند.
· در حالت دوم سرمایه گذاران می توانند سهام خودشان را نگهداری کنند به گونه ای که بعد از برگزاری مجامع سالانه سود تقسیمی را به دست بیاورند. (در این حالت سرمایه گذار می تواند در میزان سودی که شرکت در طول یک سال کسب کرده است شراکت داشته باشد و اندازه تعداد سهامی که دارد سود دریافت کند.)

روش های سرمایه گذاری در بورس

همانطور که گفته شد افراد می توانند به دو شکل مستقیم و غیر مستقیم اقدام به سرمایه گذاری در بورس بکنند. روش مستقیم که توضیح داده شد برای افرادی مناسب است که قصد دارند سرمایه خودشان را شخصا مدیریت کنند و زمان، انرژی، دانش، مهارت و تجربه کافی برای این امر دارند. روش غیر مستقیم یک روش کم ریسک است و به افرادی توصیه می شود که دانش و مهارتی برای انجام معاملات مستقیم ندارند. همچنین افرادی که زمان و انرژی کافی برای حضور مستقیم در بازار ندارند می توانند از روش غیر مستقیم استفاده کنند.

روش های غیر مستقیم سرمایه گذاری در بورس

سرمایه گذاری غیر مستقیم در بازار بورس خود می تواند به دو دسته اصلی تقسیم می شود که شامل استفاده از خدمات سبدگردانی اختصاصی و یا سرمایه گذاری در صندوق های سرمایه گذاری است.
· در روش سبدگردانی فرد سرمایه گذار با دریافت کد بورسی اختصاصی و ایجاد پرتفوی شخصی مدیریت سرمایه خود را در اختیار یک فرد متخصص قرار می دهد. این روش را می توان تقریبا یک روش ترکیبی سرمایه گذاری دانست چرا که شخص سرمایه گذار نیز می تواند بر پرتفوی شخصی خود نظارت داشته باشد.
· روش دوم سرمایه گذاری در بورس به روش غیر مستقیم استفاده از صندوق های سرمایه گذاری است. این صندوق ها در حقیقت یک نهاد است که وظیفه سرمایه گذاری صحیح و مطمئن سرمایه افراد را بر عهده خواهد داشت. به صورت کلی می توان گفت سرمایه گذارانی که دانش، تجربه، زمان، انرژی و مهارت کافی برای حضور مستقیم در بازار بورس را ندارند می توانند از طریق صندوق های سرمایه گذاری که ریسک کمتری در مقایسه با حضور مستقیم در بورس دارند استفاده کنند. امروزه صندوق های متعددی وجود دارند که مهم ترین آنها شامل صندوق سرمایه گذاری با درآمد ثابت، صندوق سرمایه گذاری سهامی، صندوق راهنمای سرمایه‎‌گذاری سرمایه گذاری مختلط، صندوق سرمایه گذاری قابل معامله (ETF)، صندوق‌ سرمایه گذاری در طلا و … هستند.
در مقاله دیگری که با نام تفاوت اصلی سبد گردانی و صندوق سرمایه گذاری از سایت رسمی شرکت سبدگردان آرکا منتشر شده است به بررسی بهترین روش سرمایه گذاری غیر مستقیم و مزایا و معایب آنها پرداخته شده و می تواند اطلاعات مفیدی به سرمایه گذاران بدهد.

مزایای سرمایه گذاری در بورس

همانطور که گفته شد امروزه روش های مختلفی همچون خرید ملک، خرید ماشین، خرید ارز، خرید طلا، سرمایه گذاری در بانک و … برای سرمایه گذاری وجود دارند که هر کدام می تواند مزایا و معایب خاص خود را داشته باشند. می توان گفت سرمایه گذاری در بورس بهترین و نتیجه بخش ترین شیوه سرمایه گذاری است که مزیت های متعددی در مقایسه با سایر روش ها دارد. از مهم ترین مزیت های سرمایه گذاری در بازار بورس می توان به موارد زیر اشاره نمود:

· اگرچه سرمایه گذاری در بازار بورس ریسک بالاتری در مقایسه با سایر روش ها دارد اما سود و درآمد آن نیز بیشتر است.

· سهام های خریداری شده در بازار بورس قابلیت نقد شوندگی بسیار خوبی دارند و بر خلاف سرمایه هایی مانند ملک و ماشین می توان در سریع ترین زمان ممکن آن را به پول نقد تبدیل کرد.

· حضور در بازار سرمایه با کمترین سرمایه نیز ممکن است و افراد می توانند حتی با خرید عرضه اولیه کسب سود کنند.

· بازار سرمایه زیر نظر سازمان بورس و اوراق بهادار فعالیت دارد بنابراین افراد می توانند از اطمینان و شفافیت بازار اطمینان داشته باشد.

· بازار بورس تنوع بسیار بالایی دارد و به افراد اجازه می دهد در هر کدام از حوزه های اقتصادی سرمایه گذاری کنند.

· سودی که افراد سرمایه گذار از بازار بورس دریافت می کنند معاف از مالیات است.

· بورس به سرمایه گذاران اجاره می دهد که در مالکیت و سهامداری شرکت ها سهیم باشند و در تصمیم گیری های مختلف شرکت حضور داشته باشند

· سهولت در سرمایه گذاری، عدم وجود محدودیت برای میزان سرمایه گذاری، حفظ سرمایه در برابر تورم و … از دیگر مزایای سرمایه گذاری در بورس است.

جمع بندی نهایی

بر خلاف گذشته امروزه افراد می توانند در زمینه های مختلفی اقدام به سرمایه گذاری و کسب سود کنند و با توجه به میزان بازدهی هر کدام از حوزه ها می توان گفت سرمایه گذاری در بازار بورس بهترین و پرسودترین حوزه سرمایه گذاری خواهد بود. به صورت کلی افراد می توانند به دو شیوه مستقیم و غیر مستقیم در بازار سرمایه فعالیت داشته باشند. افرادی که دانش، مهارت، تجربه، زمان و انرژی لازم برای حضور مستقیم در بازار سرمایه را ندارند می توانند از خدمات شرکت های سبدگردان مانند شرکت آرکا که دارای مجوز رسمی از سازمان بورس هستند استفاده کنند. سرمایه گذاری در بورس، سبدگردانی اختصاصی، مدیریت صندوق های سرمایه گذاری و … از مهم ترین خدمات این شرکت به سرمایه گذاران است.