معایب بازارهای مالی

مقایسه بازدهی بورس با بقیه بازارهای مالی در ده سال گذشته

نگاهی به مزایا و معایب بازار فارکس

اکنون ارزش فارکس حدود ۲۸۰ تریلیون دلار تخمین زده می شود. این میزان حدود ۱۰ برابر ارزش نمادهای لیست شده در شاخص اس اند پی ۵۰۰ بورس وال استریت است.

بازار فارکس یکی از رو به رشدترین بازارهای مالی جهان است که اکنون ارزش آن حدود 280 تریلیون دلار تخمین زده می شود. این میزان حدود 10 برابر ارزش نمادهای لیست شده در شاخص اس اند پی 500 بورس وال استریت است.

به گزارش ویژوال کپیتالیست، اکنون حدود 170 جفت ارز قابل معامله در این بازار وجود دارد. حدود 43.1 درصد کل معاملات فارکس در انگلیس انجام می شود و پس از این کشور، آمریکا با 16.5 درصد، هنگ کنگ و سنگاپور هر دو با 7.6 درصد، ژاپن با 4.5 درصد و سوییس با 3.3 درصد در رده های بعدی بزرگ ترین بازارهای فارکس جهان قرار دارند.

حدود دو سوم معاملات ارزی بازار فارکس بر حسب 7 جفت ارز معامله می شود: یورو و دلار با سهم 24 درصدی از کل معاملات بیشترین سهم را در این بین دارد و پس از آن نیز جفت ارزهای ین و دلار با 17.8 درصد، پوند و دلار با 9.3 درصد، دلار استرالیا و آمریکا با 5.2 درصد و دلار کانادا و آمریکا با 4.3 درصد در رده های بعدی قرار دارند.

مزایای بازار فارکس

1- هزینه تراکنش پایین:

در مقایسه با بازار سهام، کارمزد تراکنش این بازار بسیار پایین و تقریبا ناچیز است.

2- قدرت نقدشوندگی بالا:

روزانه حدود 6.6 تریلیون دلار معامله در این بازار صورت می گیرد.

3- بازار 24 ساعته:

در هر ساعتی از شبانه روز امکان انجام معامله وجود دارد.

4- اهرم مالی:

به کمک این قابلیت، معامله گران می توانند سود بیشتری از معایب بازارهای مالی معاملات خود به دست آورند.

ریسک بازار فارکس

با وجود مزایای زیاد، این بازار پرریسک ترین بازار معاملاتی نیز محسوب می شود و در سال 2019 حدود 70 درصد معامله گران در این بازار دچار ضرر شدند.

معامله گر بزرگ فارکس

در اکتبر 1987 اندی کریگر- یک معامله گر نیویورکی متوجه شد ارزش دلار نیوزلند بسیار بیشتر از ارزش ذاتی خود است. وی با قرار دادن اهرم مالی معاملاتی روی 400 موفق شد 300 میلیون دلار سود کسب کند.

چرا در بورس سرمایه‌گذاری کنیم؟ |مزایای سرمایه‌گذاری در بورس چیست؟

تا همین چند سال گذشته کلیشه رایج بین سرمایه‌گذاران این بود که اگر مبلغ قابل توجهی پول مازاد داشتند، آن پول را صرف خرید ملک یا زمین می‌کردند. اگر هم این پول کفاف خرید ملک را نمی‌داد، پول روانه بانک یا صرف خرید طلا و ارز می‌شد.

به علت آشنایی نداشتن با روش های دیگر سرمایه‌گذاری، عموم مردم بین انتخاب چند دارایی محدود بودند. مثلاً آنها نمی‌دانستند که یک فرد عادی می‌تواند با سرمایه‌گذاری در واحدهای یک شرکت تولیدی، به اندازه دارایی خود در مالکیت آن شرکت مشارکت کند. حال سوال این است که مگر یک فرد عادی می‌تواند با سرمایه اندک خود در سرمایه‌گذاری های بزرگ شریک شود؟ در پاسخ میگوییم: بله، بازار معایب بازارهای مالی سرمایه این امکان را فراهم کرده است.

اما مفهوم بازار سرمایه چیست؟ واژه بورس از کجا می‌آید؟ چطور در بورس سرمایه‌‌گذاری کنیم؟ برای موفقیت در بورس و کسب سود چه باید کرد؟

در ادامه مقاله به این سوالات پاسخ خواهیم داد و بورس را تعریف می‌کنیم. اگر میخواهید از سرمایه‌گذاری در بورس معایب بازارهای مالی و مزایا و معایب آن بدانید، این مقاله را تا انتها مطالعه کنید.

نظام مالی و اقتصادی براساس سررسید به دو بخش تقسیم می‌شود:

1-بازار پول و 2-بازار سرمایه

بازار پول

بازار پول توسط نظام بانکی کشور اداره می‌شود و مهم‌ترین کارکرد آن تامین اعتبارات کوتاه مدت است.

بازار سرمایه

هدف بازار سرمایه تامین مالی بلندمدت فعالیت‌های تولیدی و خدماتی مولد است.

اما بازار پول و بازار سرمایه چه تفاوتی باهم دارند؟ هدف بازار پول جمع‌آوری پول برای تامین مالی نیازهای کوتاه‌‌مدت خود است؛ اما بازار سرمایه قصد تامین نیازهایی مثل تامین مالی یک کارخانه را دارد.

بورس چیست؟

بورس یک نهاد سازمان یافته است که از جمله نهادهای عمده و اساسی در بازار سرمایه محسوب می‌شود. در کنار سایر موسسات و سازمانها، بورس وظایف چندگانه‌ای را بر عهده دارد. بورس زیرنظر واحد های نظارتی با هدف توسعه بازار سرمایه فعالیت می‌کند و چرخ آن با مشارکت مردم و فعالان بخش خصوصی می‌چرخد.

اندیشه ایجاد بورس زمانی شکل گرفت که عده‌ای از بازرگانان اروپایی متضرر شدند و در نتیجه به فکر پیدا کردن راه حل افتادند. نتیجه آن شد که تعدادی از بازرگانان عده‌ای را در فعالیت‌های خود شریک کردند تا با این روش سود و زیان احتمالی را با آنها تقسیم کنند. این تجربه موفقیت‌آمیز بود و رفته رفته قانونمند شد تا به تشکیل شرکت‌های سهامی منجر گردید. جالب است بدانید که بورس کلمه‌ای فرانسوی به معنای “کیف پول” است. در ایران نیز در سال ۱۳۴۵ قانون تشکیل بورس به تصویب رسید و از سال ۱۳۴۶ آغاز به کار کرد.

چرا سرمایه‌گذاری در بورس

اگر شما قصد سرمایه‌گذاری دارید، قطعا به دنبال بازار مناسبی برای این کار و دلایل منطقی برای انتخاب آن هستید. لذا برای شما این سوال پیش می‌آید که چرا بهتر است به سراغ بازار سرمایه برویم؟ اصلا مزیت های بورس چیست؟ سرمایه‌‌ای که جمع‌آوری کرده‌ایم را در بانک سپرده‌گذاری کنیم یا وارد بازار بورس کنیم؟

در پاسخ می‌گوییم نظام بازار سرمایه ساختاری قانونمند و منظم دارد. بورس علاوه بر بالا بردن شانس رشد پول شما، مزیت های بسیاری دارد که در ادامه به آن ها اشاره خواهیم کرد. البته که ویژگی های بورس تنها مختص به نکات مثبت نیست و بورس هم مثل دیگر بازارها معایب و ریسک هایی دارد. برایند مزایا و معایب بورس باعث شده تا این بازار در مقایسه با دیگر بازارها در ادوار گذشته، بیشترین میزان بازدهی را داشته باشد.

مقایسه بازدهی بورس با بقیه بازارهای مالی در ده سال گذشته

طبق این نمودار شاخص کل بورس با میزان بازدهی 5904% در یک دهه گذشته، نه تنها از تورم با نرخ 636% جلو زده، بلکه نسبت به سرمایه‌گذاری در سایر دارایی‌ها مثل طلا، دلار، مسکن و سپرده بانکی بیشترین بازدهی را دارد.

در پاسخ به این سوال که سپرده‌گذاری در بانک بهتر است یا سرمایه‌گذاری در بورس، به نمودار استناد می‌کنیم معایب بازارهای مالی که براساس آن شاخص بورس نسبت به سپرده بانکی، بازدهی 9.6 برابری دارد.

سرمایه‌گذاری در بورس چه مزایایی دارد؟

1- ایجاد درآمد با سرمایه‌گذاری در بورس

اگر شما یک بسته شمش طلا بخرید، بعد از ۱۰ سال هنوز یک بسته شمش طلا دارید که فقط قیمت خرید و فروش آن فرق کرده است. اما اگر با همان مقدار پول، زمینی بخرید و در آن درخت سیب بکارید و هرساله درآمدی از فروش سیب کسب کنید؛ پس از 10 سال هم از مابه‌التفاوت قیمت خرید و فروش زمین سود می‌برید، هم هر ساله از فروش سیب ها پولی به جیب زده‌اید.

وقتی شما سهام یک شرکت را می‌خرید دقیقا همین کار را می‌کنید. شرکت مالک زمین و تجهیزات تولیدی است. این دارایی ها بر اثر تورم گران می‌شوند؛ درست مثل اینکه طلا خریده باشید. اما با این تفاوت که شرکت با سرمایه شما کار می‌کند و از فروش محصولات خود سود می‌سازد. این سود برای شما مثل در‌آمد است.

سرمایه‌گذاران در بورس به دو روش می توانند درآمد کسب کنند:

• کسب درآمد از افزایش قیمت سهام
• دریافت سود حاصل از فعالیت شرکت‌ها

همین مسئله باعث انتفاع بیشتر سرمایه‌گذاران در بورس نسبت به سایر دارایی ها و بازدهی بالای این بازار شده است.

2- قابلیت نقدشوندگی

هر سرمایه‌‌گذار بورس می‌تواند به راحتی و با سرعت، سهام خود را به پول نقد تبدیل کند. این در حالی است که سرمایه‌گذار برای تبدیل به نقد کردن دارایی‌های دیگر باید زمان زیادی را صرف کند. مثلا فروشنده ملک باید برای پیدا شدن خریدار منتظر بماند. اما سهام خریداری شده معایب بازارهای مالی در هر روز کاری قابلیت فروش را خواهد داشت؛ مگر آنکه نماد سهم به‌دلایلی مثل برگزاری مجمع عمومی سالانه بسته شده باشد. البته معمولا مدت زمان توقف و بازگشایی نمادها طبق قانون مشخص است.

3- اطمینان از محل سرمایه‌گذاری و شفافیت بازار

همه ما به دنبال آن هستیم تا پول خود را در جایی سرمایه‌گذاری کنیم که سود بیشتری نصیبمان کند و در عین حال از قانونی بودن محلی که در آن سرمایه‌گذاری می‌کنیم، مطمئن باشیم. شرکت‌های بورسی بر اساس قانون موظف هستند اطلاعات مجاز خود را به صورت دوره‌ای و مرتب در اختیار خریداران و فروشندگان قرار دهند. سازمان بورس و اوراق بهادار با نظارت بر کلیه فعالیت های بورسی، با توجه به مجوز قانونی آن ها، باعث افزایش شفافیت بازار شده که در نتیجه آن سرمایه‌گذاران می‌توانند با اطمینان بیشتری اقدام به معامله کنند.

4- هدایت سرمایه‌های سرگردان به سمت سرمایه‌گذاری‌های متمرکز و هدفمند

بورس به شما این امکان را می‌دهد که پس‌اندازهای کوچکتان را با شرایط ایده‌آل خود، به سمت سرمایه‌گذاری‌های بزرگ هدایت کنید. به غیر از بورس هیچ امکان دیگری برای شما وجود ندارد تا بتوانید با مبالغ ناچیز در سود و زیان هر کسب و کار، شرکت، کارخانه یا حتی صنعت، شریک شوید.

5- بورس خاصیت سود مرکب دارد

منظور از سود مرکب چیست؟ در محاسبه سود ساده، فقط اصل سرمایه و سودی که به آن تعلق می‌گیرد مهم است. اما سود مرکب، حاصل جمع سود سرمایه و سودی که به آن تعلق میگیرد است. در واقع سود مرکب مثل یک گلوله برفی است که در حین حرکت با چسبیدن برف‌ها به این گلوله، بزرگ و بزرگ‌تر می‌شود.

مجموع این دلایل باعث شده بازار بورس برای سرمایه‌گذاران جذابیت پیدا کند. همانطور که در نمودار رو به رو ملاحظه می‌‎کنید، طی سال های گذشته بازار بورس بیشترین سودآوری را به خود اختصاص داده است.

حالا که از مزایای بورس گفتیم، لازم است به معایب آن هم اشاره کنیم.

سرمایه‌گذاری در بورس چه معایبی دارد؟

ریسک بالا

ریسک، تفاوت بین بازده تحقق یافته و بازده پیش‌بینی شده یا همان بازده موردانتظار ماست.سرمایه‌گذاری ریسکی یعنی اینکه ندانیم چند درصد احتمال دارد که بتوانیم به سودی که هدف ما بوده برسیم. سرمایه‌گذاری در بورس ریسک بالایی دارد. شرایط سیاسی، اقتصادی، بحران ها، تغییرات صنعت، مدیریت شرکت و تصمیم‌گیری ها، همگی بر نوسانات قیمت سهام تاثیرگذارند. لذا اکثر معامله‌گران بازار بورس اخبار بورس را بصورت روزانه دنبال می‌کنند. شما هم می‌توانید اخبار بورس را به کمک چشم بورس از همه منابع خبری دنبال کنید.

با مطالعه مقاله ریسک و بازدهی در بورس میتوانید ریسک و دسته‌بندی آن را بشناسید و درباره تناسب ریسک و بازده بخوانید.

نوسان قیمت

در بورس هیچ تضمینی برای رشد یا حتی ثابت ماندن قیمت سهام وجود ندارد. بنابر مصوبه سازمان بورس هیچ شخص یا نهادی مجاز به تضمین نرخ سود و پیش‌بینی صد در صدی قیمت آینده یک سهم نیست.

خطر از بین رفتن سرمایه

سپرده‌گذاری در بانک یا سرمایه‌گذاری در املاک، طلا یا سایر دارایی های این‌چنینی نیازمند دانش پیچیده‌ای نیست. اما سرمایه‌گذاری در بورس نیازمند دانش، تجربه و آگاهی است. همین مسئله زنگ خطری شده که ممکن است سرمایه افراد کم تجربه را به خطر بیندازد. افرادی که بدون دانش و آگاهی، به پشتوانه اطلاعات خود و یا با اتکا به حرف دیگران وارد بازار بورس شده‌اند، ریسک زیادی به سرمایه خود تحمیل می‌کنند. نتیجه این ریسک بالا، به خطر افتادن سرمایه و احتمال ضرر است.

ورود به بورس

آنچه تا اینجا گفته ایم اهمیت بورس و ویژگی های آن بوده است. اما برای ورود به بورس باید از کجا شروع کرد؟ پله اول کدام است؟

کلام آخر

در این مقاله بورس را تعریف کردیم و از مزایا و معایب آن گفتیم. گفتیم که بورس بازار پر رونقی برای سرمایه‌گذاران است به شرط آنکه دانش معامله داشته باشند. موفقیت در بورس مستلزم شناخت قواعد معامله، تجربه، خودشناسی و دانش به روز است. ممکن است بپرسید پس اگر شخصی دانش لازم و زمان کافی برای یادگیری نداشته باشد، نمی‌تواند وارد بورس شود؟ در پاسخ می‌گوییم: سرمایه‌گذاری در بورس به دو روش مستقیم و غیرمستقیم صورت می‌گیرد. تازه‌واردان به بورس یا افرادی که زمان و دانش کافی برای معامله ندارند، می‌توانند به روش غیرمسقیم (از طریق صندوق های سرمایه‌گذاری یا شرکت های سبدگردانی) وارد بازار بورس شوند.

انواع بازارهای مالی در ایران

امروزه افراد با هدف افزایش دارایی و کسب سود وارد بازارهای مختلف می‌شوند؛ اما سودآوری هر فردی به کمک شناخت کافی از بازارها و کارکردهای آن‌ها میسر می‌شود. به‌همین دلیل، در ادامه به بررسی انواع بازارهای مالی و کاربردهای هر کدام می‌پردازیم.

بازار مالی چیست؟

بازار مالی (Financial Market)، اصطلاحی است که برای طیف وسیعی از بازارها به کار می‌رود و به بازاری اطلاق می‌شود که دارایی‌های مالی معایب بازارهای مالی معایب بازارهای مالی مانند سهام، سپرده‌های سرمایه‌گذاری، طرح‌های بازنشستگی، انواع بیمه ‌نامه‌ها و اوراق بهادار، در آن معامله می‌شوند.

این بازارها به‌عنوان یک واسطه بین پس‌اندازکنندگان و سرمایه‌گذاران توسط سازماندهی منابع مالی بین آن‌ها، عمل می‌کنند.

بازار سرمایه همچنین بستری را برای خریداران و فروشندگان فراهم می‌کند تا بتوانند با قیمتی که توسط نیروهای عرضه و تقاضا تعیین می‌شود، دارایی‌ها را معامله کنند.

کارکرد بازارهای مالی

در زیر به برخی از کارکردهای بازارهای مالی اشاره کرده‌ایم:

• آن‌ها، به کشف قیمت اوراق بهادار کمک می‌کنند. در واقع، تعامل مکرر بین سرمایه‌گذاران موجب تثبیت قیمت بر اساس تقاضا و عرضه در بازار می‌شود.
• این بازارها، سازمان‌دهی منابع مالی را تسهیل می‌کنند. آن‌ها سبب هدایت دارایی‌ها به سمت بازارهای مولد می‌شوند.
• آن‌ها، نقدینگی دارایی‌های معامله شده را با تسهیل تبادل تقویت می‌کنند؛ زیرا سرمایه‌‎گذاران می‌توانند به سرعت اوراق بهادار خود را بفروشند و دارایی‌ها را به وجوه نقد تبدیل کنند.
• بازار مالی، فرایند توزیع ریسک بین متقاضیان وجوه و دارندگان وجوه را آسان می‌کند. به‌عبارت دیگر، در این عملکرد ریسک از دارندگان وجوه به متقاضیان وجوه منتقل می‌شود.
• صنایع، افراد را تشویق به سرمایه‌گذاری می‌کنند و افراد نیز از صنایع می‌خواهند که پول آن‌ها را جذب کنند و به سودآوری برسانند. بنابراین بازار مالی، دسترسی آسانی را برای خریدار و فروشنده بالقوه فراهم می‌کند.
• بازارهای سرمایه باعث صرفه‌جویی در زمان، پول و تلاش طرفین می‌شوند؛ به این دلیل که افراد و صنایع نیاز به صرف منابع برای یافتن خریداران احتمالی یا فروشندگان اوراق بهادار ندارند.

انواع بازارهای مالی در ایران

بر اساس ماهیت، سررسید تعهدات مالی، زمان واگذاری و ساختار سازمانی، بازارهای مالی در چهار گروه مختلف طبقه‌بندی می‌شوند:

بازارهای مالی بر اساس ماهیت

بر اساس ماهیت، بازارها به دو دسته‌ بازار بدهی و بازار سهام تقسیم می‌شوند:

بازار بدهی (Debt market)

به بازاری گفته می‌شود که اوراق قرضه دولتی، اسناد خزانه دولتی و اوراق مشارکت، معایب بازارهای مالی در آن خریدو‌فروش می‌شوند.

بازار سهام (Stock Market)

بازار سهام یا بورس سهام یکی از رایج‌ترین بازارهای مالی در دنیاست. در این نوع بازار، سهام شرکت‌های انتخاب شده توسط معامله‌گران مختلف به‌صورت عمومی معامله می‌شوند.

بازارهای مالی بر اساس سررسید تعهدات مالی

بر اساس سررسید تعهدات مالی، بازارها به دو دسته‌ بازار پول و بازار سرمایه تقسیم می‌شوند:

بازار پول (Money Market)

بازاری که در آن اوراق بهادار، با نقدشوندگی بالا و سررسید کمتر از یک سال خرید‌و‌فروش می‌شوند، بازار پول نامیده می‌شود. مانند: اوراق تجاری شرکت‌ها و اوراق خزانه

می‌توان از بازار پول به‌عنوان بازار ابزارهای مالی کوتاه‌مدت با ویژگی ریسک پایین عدم پرداخت و پایین بودن نرخ بهره نسبت به سایر بازارها، نام برد.

بازار سرمایه (Capital Market)

این بازار، محلی برای خرید‌و‌فروش دارایی‌های مالی برای بازه‌های زمانی بیش از یک سال است و به دو نوع تقسیم می‌شود:

بازار اولیه، زمانی ایجاد می‌شود که اوراق بهادار برای بار اول عرضه و مورد معامله قرار می‌گیرند.

بازار ثانویه، بازاری است که افراد دارایی‌های مالی را از افرادی که در ابتدا آن‌ها را خریده‌اند و حالا تمایل به فروششان را دارند، خریداری می‌کنند.

بازارهای مالی بر اساس زمان واگذاری

بر اساس زمان واگذاری، بازار ها به دو دسته‌ی بازار نقدی و بازار آتی تقسیم می‌شوند:

بازار نقدی (Spot market)

به بازاری که در آن معاملات بین خریداران و فروشندگان در زمان حال اجرا می‌شود، بازار نقدی می‌گویند.

این بازار با هدف انجام سریع معاملات شامل خرید‌و‌فروش کالاها و اوراق بهادار تشکیل شده است.

بازار ابزارهای مشتقه (Derivative Market)

در بازار ابزارهای مشتقه یا بازار آتی، اوراق مشتقه مورد معامله قرار می‌گیرند.

اوراق مشتقه، قراردادی است که بر اساس آن صاحب اوراق موظف یا مختار است که در تاریخ مشخصی در آینده، یک دارایی را بخرد یا بفروشد.

بازارهای مالی بر اساس ساختار سازمانی

از نظر ساختار سازمانی، بازارهای مالی به چهار دسته‌ی بازارهای رسمی، بازارهای خارج از بورس، بازار سوم و بازار چهارم تقسیم می‌شوند:

بازار رسمی (Stock Market)

بازار بورس اوراق بهادار، یک بازار رسمی در ایران است. در واقع یک بازار مالی متمرکز است که جهت پذیرش شرکت‌ها، قوانین و شرایط دشواری دارد.

بازار خارج از بورس (Over The Counter)

یک بازار غیرمتمرکز است که در آن، معامله به‌صورت مستقیم بین خریدار و فروشنده انجام می‌شود.

قوانین و استانداردهای مربوطه نیز به‌صورت سفارشی و قراردادی مشخص می‌گردد. در‌نتیجه، برای پذیرش شرکت‌ها شرایط آسان‌تری نسبت به بازارهای رسمی دارد.

بازار سوم (Third Market)

مکانی مطمئن برای اجرای معاملات عمده دارایی‌های مالی است که امکان یا شرایط پذیرش در فرابورس را ندارند. کمیسیون در این بازار کمتر از کمیسیون در بورس اوراق بهادار است.

بازار چهارم (Fourth Market)

بازاری است که معامله‌گران، عمده معاملات بزرگ خود را در آن انجام می‌دهند. آن‌ها جهت عدم پرداخت کارمزد، تلاش می‌کنند تا از طریق تعامل با یکدیگر و بدون استفاده از کارگزار معاملات را اجرا کنند.

معایب بازارهای مالی

در زیر به برخی از معایب بازارهای مالی را اشاره کرده‌ایم:

• بروکراسی بیش از حد توسط نهادهای نظارتی می‌تواند کل فرآیند را زمان‌بر کند.
• در برخی از مواقع شرکت‌ها به‌دلیل قوانین و مقررات سخت‌گیرانه نمی‌توانند وارد بازار مالی شوند.
• سرمایه‌گذاران ممکن است به‌خاطر عدم دسترسی به اطلاعات، دارایی‌های خود را از دست بدهند.

سخن پایانی

همان طور که گفته شد، بازارهای مالی نقش حیاتی در اقتصاد دنیا دارند و محلی برای رهنمود دارایی و سرمایه افراد به سمت بازارهای مولد هستند. بنابراین، افراد تلاش می‌کنند با شناخت انواع بازارهای مالی، در بازاری قدم بگذارند که ضمن حفظ دارایی خود موجب افزایش سودآوری آن‌ها شود.

مزایا و معایب سرمایه گذاری مشترک(Joint Venture)

سرمایه گذاری مشترک مانند یک شراکت عمومی، ماهیت حقوقی ندارد. شرکت کنندگان در سرمایه گذاری مشترک در درآمد، هزینه ها و مالکیت دارایی، سهیم هستند زیرا سرمایه گذاری مشترک، خود هیچ جایگاه حقوقی ندارد. هنگامی که اهداف سرمایه گذاری مشترک تامین شود، همه چیز متوقف می شود.

دلایل مالی و تجاری خوبی برای شرکت در یک سرمایه گذاری مشترک (Joint Venture) که به اختصار JV نشان داده می شود وجود دارد. شراکت با یک کسب و کار دیگر که دارای قابلیت ها و منابع مکمل از قبیل مالی، کانال های توزیع و یا تکنولوژی است، می تواند خوب باشد. دلایلی وجود دارد که محبوبیت سرمایه گذاری مشترک به خاطر آن ها در حال افزایش است.

سرمایه گذاری مشترک، یک ائتلاف یا اتحاد استراتژیک بین دو یا چند فرد برای مشارکت در یک پروژه یا طرح خاص است.

دو شرکتی که سرمایه گذاری مشترک دارند می توانند مشابه باشند، اما برای افرادی که درگیرند عملکردهای متفاوتی داشته باشند. یک مشارکت و همکاری معمولا شامل رابطه مداوم و طولانی مدت میان کسب و کارها است در حالی که سرمایه گذاری مشترک مبتنی بر یک پروژه مقطعی است.

دو شرکتی که سرمایه گذاری مشترک می کنند، به دنبال کسب منافع شخصی هستند و به همین دلیل تنها یک هدف از پروژه را بیان می کنند. این امر ممکن است به جای به دست آمدنِ سود مشترک و یا جمعی، منجر به توسعه یک محصول خاص و یا مالکیت معنوی شود. این امر می تواند با شراکت عمومی و یا تضامنی محدود انجام شود.

سرمایه گذاری مشترک مانند یک شراکت عمومی، ماهیت حقوقی ندارد. شرکت کنندگان در سرمایه گذاری مشترک در درآمد، هزینه ها و مالکیت دارایی، سهیم هستند زیرا سرمایه گذاری مشترک، خود هیچ جایگاه حقوقی ندارد. هنگامی که اهداف سرمایه گذاری مشترک تامین شود، همه چیز متوقف می شود.

مزایای سرمایه گذاری مشترک:

• فراهم آوردن فرصتی برای شرکت ها به منظور به دست آوردن ظرفیت ها و تخصص های جدید
• اجازه ورود به شرکت ها در کسب و کارهای مرتبط یا بازارهای جدید جغرافیایی و به دست آوردن دانش‌های فنی جدید
• دسترسی به منابع بیشتر، مانند تکنولوژی و کارکنان متخصص
• به اشتراک گذاری خطرات و ریسک ها با سرمایه گذاران دیگر
• سرمایه گذاری مشترک، قابل تغییر است. به عنوان مثال، یک سرمایه گذاری مشترک می تواند طول عمر محدودی داشته باشد و فقط بخشی از آنچه شما مدنظرتان است را پوشش دهد بنابراین کسب و کار شما کمتر در معرض محدودیت قرار خواهد گرفت.
• در زمان واگذاری و ادغام، سرمایه گذاری مشترک، یک راه خلاقانه برای شرکت‌ها به منظور خروج از کسب و کار غیر متمرکز است.
• شرکت ها می توانند به تدریج یک کسب و کار را از بقیه سازمان جدا کنند و در نهایت آن را به یک شرکت مادر دیگر، بفروشند. تقریبا 80 درصد از تمام سرمایه گذاری های مشترک با فروش به یک شریک دیگر، به پایان می رسد.

برای دیدن فیلم آموزشی سرمایه گذاری مشترک اینجا کلیک کنید.

معایب سرمایه گذاری مشترک:

• ایجاد رابطه مناسب، زمان و تلاش زیادی را می‌طلبد و همکاری با کسب و کارهای دیگر می تواند چالش برانگیز باشد. مشکلات احتمالی عبارتند از:
• اهداف سرمایه گذاری های مشترک به طور 100 درصد معایب بازارهای مالی واضح و روشن به شرکا، ابلاغ نمی شوند.
• عدم تعادل در سطوح تخصص، سرمایه گذاری و یا دارایی های آورده توسط شرکای مختلف.
• فرهنگ ها و سبک های مختلف مدیریت، منجر به ادغام و همکاری ضعیف می شود.
• شرکا، رهبری و حمایت کافی در مراحل اولیه ارائه نمی دهند.
• موفقیت در سرمایه گذاری مشترک بستگی به تحقیق و تجزیه و تحلیل کامل اهداف دارد.

سرمایه گذاری مشترک می تواند کسب و کار شما را به طور قابل توجهی بازسازی کند. با توجه به مطلوب بودن این امر، باید با استراتژی کل کسب و کار شما تناسب داشته باشد.

قبل از سرمایه گذاری مشترک، استراتژی کسب و کارتان را بررسی کنید. این امر به شما کمک می کند تا آنچه که انتظار دارید را بهتر بتوانید تعریف کنید. به عبارتی دیگر منجر به تصمیم‌گیری بهتر برای رسیدن به اهداف کسب و کارتان می شود.

همچنین، کسب و کارهای مشابه را مورد مطالعه قرار دهید؛ به ویژه کسانی که در بازارهای مشابه با شما کار می کنند. ببینید که آنها چگونه از سرمایه گذاری های مشترک برای انتخاب بهترین روش برای کسب و کار، استفاده می کنند و اینکه مهارت های آنان در برقراری ارتباط با شرکایشان چیست.

از این مطالعات، به نفع خودتان استفاده کنید. نقاط قوت و ضعف خود را واقع بینانه بشناسید. برای این امر از تحلیل SWOT استفاده کنید تا تفاوت و شباهت میان شما و شرکا را بهتر بتوانید درک کنید و اینکه تشخیص دهید که شریک شما دارای قابلیت هایی هست که بتواند ضعف های شما را پوشش دهد یا خیر.

به یاد داشته باشید که دیدگاه کارکنان و ترس آنان می تواند یک تهدید برای سرمایه گذاری مشترک محسوب شود. اگر شیوه و روش شریک شما در انجام فعالیت ها متفاوت باشد، آنگاه ترویج روابط کاری موثر، دشوار خواهد بود.

هنگامی که در یک سرمایه گذاری مشترک قدم می گذارید، باید یک سند مکتوب از آن داشته باشید. شما باید مجموعه ای از شرایط و ضوابطی که مورد توافق است را در قرارداد درج نمایید. این امر از سوء تفاهم ها جلوگیری می کند و امکان اقدام حقوقی برای طرفین را در صورت عدم تعهد به مفاد قرارداد، فراهم می کند.

ترجمه شده در گروه تولید محتوی سپینود شرق

کلیه حقوق این وبسایت متعلق به موسسه سپینود شرق می باشد. .

معایب محدودیت دامنه نوسان چیست؟

بیش از دو دهه از اعمال دامنه نوسان در بازار سهام می‌گذرد و محدودیتی که به بهانه محافظت از حقوق سهامداران خرد متولد شد، تنها بلوغ بازاری را که می‌توانست نقشی مولد در اقتصاد کشور داشته باشد، به تعویق انداخت.

بورس تهران حالا عمری ۵۴ ساله دارد؛ اما همانند کودکی است که بدیهی‌ترین پیش‌شرط‌های بلوغ را نیز در اختیار ندارد. فقر سازوکارهای منسجم و همزمان با آن محدودیت‌هایی چون دامنه معایب بازارهای مالی نوسان و حجم مبنا سبب شده است زمینه شکل‌گیری ابرنوسان‌ها چه در مسیر صعودی و چه نزولی فراهم شود.

با این حال اتفاق نظر بورسی‌ها فارغ از میزان تخصص و تجربه بر ناکارآیی «اعمال محدودیت بر نوسان قیمت سهام» سبب شد تا سیاستگذار بورسی تصمیم به افزایش دامنه نوسان از ۲۹ فروردین‌ماه بگیرد.

«دنیای اقتصاد» در یک نظرسنجی جویای نظر کارشناسان بورسی درخصوص این منگنه بورسی شد. فارغ از اختلاف نظر کارشناسان درخصوص نحوه افزایش یا حذف دامنه نوسان اما جملگی بر ناکار‌آمدی دو دهه حاکمیت این نابازارساز و عواقب به‌کارگیری آن تاکید دارند.

عصر روز چهارشنبه 24 فروردین‌‌‌‌‌‌‌‌‌ماه بود که خبر رسید ‌هیات‌مدیره سازمان بورس و اوراق‌بهادار سرانجام در جهت افزایش کارآیی و افزایش نقدشوندگی بازار سرمایه، افزایش یک‌درصدی دامنه‌نوسان به‌‌‌‌‌‌‌‌‌صورت متقارن در بازار اول شرکت بورس اوراق‌بهادار تهران و شرکت فرابورس ایران را از تاریخ ۲۹ فروردین ۱۴۰۱ در دستور کار خود قرار داده است.

اواخر سال‌گذشته بود که نایب‌رئیس هیات‌مدیره سازمان بورس و اوراق‌بهادار عنوان کرد بر اساس تصمیمات اولیه اتخاذ‌شده قرار بر این است که دامنه‌نوسان در سال‌1401 به‌صورت تدریجی تا ١٠‌درصد تغییر کند و حالا قرار است استارت این مهم از روز دوشنبه زده شود، اما دامنه‌نوسان چیست و در طول عمر 54ساله بورس تهران چه تغییراتی بر این منگنه بورسی اعمال شده است؟

دامنه‌نوسان قیمت سهام در تالار شیشه‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای می‌گوید؛ هر سهم در هر روز معاملاتی حداکثر به چه میزان مجاز به رشد یا افت قیمتی است و طبیعتا زمانی که به سقف یا کف تعیین‌شده می‌رسید، ‌شاهد تشکیل صف خرید یا فروش در آن سهم معاملاتی هستیم، به‌عبارتی در سقف یا کف تعیین‌شده مازاد تقاضا یا عرضه رخ‌داده که همانند تشکیل صف است، اما دلیل اعتراض فعالان بورسی و البته خبرگان اقتصادی به محدودیت دامنه‌نوسان چیست؟

نقش اصلی بورس‌های اوراق‌بهادار، جذب و هدایت پس‌‌‌‌‌‌‌‌‌اندازها و نقدینگی سرگردان و پراکنده در اقتصاد به‌‌‌‌‌‌‌‌‌سوی مسیرهای بهینه آن است؛ به‌‌‌‌‌‌‌‌‌گونه‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای‌‌‌‌‌‌‌‌‌که منجر به تخصیص بهینه منابع کمیاب مالی شود؛ اما این مهم منوط به‌وجود کارآیی بازارهای مالی است. کارآیی در بازارهای مالی به دلیل تامین اهداف اصلی همچون تخصیص بهینه سرمایه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها، افزایش سرعت نقدشوندگی و تعیین عادلانه قیمت اوراق‌بهادار حائزاهمیت است و سرمایه‌‌‌‌‌‌‌‌‌گذاران طبیعتا به بازارهایی روی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌آورند که از نقدشوندگی مناسب‌‌‌‌‌‌‌‌‌تری برخوردار هستند.

این مقوله از عوامل مهم در رشد و توسعه بازارها محسوب می‌شود. نقدشوندگی به‌معنای توانایی بازار در جذب حجم زیاد معاملات بدون ایجاد نوسانات شدید در قیمت است.

از ویژگی‌‌‌‌‌‌‌‌‌های بازارهای با نقدشوندگی بالا، اندک بودن فاصله بین قیمت‌های پیشنهادی خرید و فروش است که به‌تبع آن معاملات به روش مقرون‌به‌‌‌‌‌‌‌‌‌صرفه‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای اجرا می‌شوند. بی‌‌‌‌‌‌‌‌‌شک هر عاملی که سبب اخلال در کارآیی بازار شود؛ دستیابی به اهداف مذکور را به خطر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌اندازد.

معایب محدودیت دامنه نوسان چیست؟

محدودیت دامنه‌نوسان قیمت سهام از سال‌۱۳۷۸ تاکنون در بورس ایران اجرا می شود. در آن زمان سهام دامنه‌نوسان مشخصی نداشتند و این محدودیت به‌صورت قضاوتی و کنترل‌شده بود تا اینکه از سال‌1380 سیاستگذار تصمیم گرفت با توجه به نسبت قیمت به درآمد شرکت‌ها دامنه‌نوسان‌‌‌‌‌‌‌‌‌های متفاوتی از یک تا 5‌درصد برای شرکت‌ها اعمال کند.

این قانون نیز تا خرداد 82 پابرجا بود و پس از آن تا اواخر سال‌84 به‌صورت متقارن به مثبت و منفی 5‌درصد تغییر کرد. این دامنه‌نوسان نیز تا دو سال‌ پابرجا بود و حجم مبنا نیز متولد شد که بر اساس آن باید روزانه تعداد مشخصی از سهام شرکت‌ها مورد دادوستد قرار می‌گرفت تا افزایش یا کاهش 5‌درصدی نرخ مشمول سهام شرکت‌ها ‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود.

در این سال‌ها علاوه‌بر محدوده نوسان و حجم مبنا، عدم‌فروش سهام تا 3 روز کاری نیز اعمال ‌شد. این رویه با کاهش ‌درصد نوسان قیمت از 5 به 2درصد در سال‌84 و به‌‌‌‌‌‌‌‌‌کارگیری حجم مبنا ادامه داشت تا اینکه هیات‌مدیره شرکت بورس اوراق‌بهادار (که براساس قانون بازار اوراق‌بهادار از سال‌86 متولی عملیات بازار شده بود) در میانه اردیبهشت 87 و در پنجاه و چهارمین جلسه خود محدوده نوسان قیمتی از2 به 3‌درصد را تصویب و برای تایید به سازمان بورس و اوراق‌بهادار ارسال کرد که بعد از تصویب در سازمان بورس، دامنه‌نوسان کلیه شرکت‌های حاضر در دو تابلوی اصلی و فرعی بورس از 2‌درصد به 3‌درصد افزایش یافت.

5/ 1 سال‌بعد 5/ 0‌درصد به دامنه‌نوسان افزوده شد و سال‌بعد از آن نیز 5/ 0درصد دیگر تا اینکه در فروردین‌‌‌‌‌‌‌‌‌ماه سال‌94 تصمیم گرفته شد تا دامنه‌نوسان به 5‌درصد افزایش یابد. قانونی که تا به امروز پابرجا بوده و در برهه‌‌‌‌‌‌‌‌‌هایی نیز مشمول محدودیت‌‌‌‌‌‌‌‌‌های نامتقارنی در کوتاه‌‌‌‌‌‌‌‌‌مدت شد.

معایب دامنه نوسان

یکی دیگر از نمونه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های قیمت‌گذاری دستوری را می‌توان مستقیما در جریان دادوستد سهام یافت؛ «دامنه‌نوسان.» محدودیتی هیجان‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ساز که در دوره‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های صعودی به طولانی‌ شدن صف‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های خرید برای مدت طولانی و در نتیجه حبابی‌شدن قیمت‌ها و ابرنوسان صعودی بازار مانند اتفاقی که در ۵‌ماه نخست سال‌۹۹ واقع شد، می‌انجامد و در دوره‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های نزولی، اصلاح قیمت‌ها را به روندی طولانی و جان‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌فرسا تبدیل می‌کند و نقدشوندگی بازار سهام که مهم‌ترین مزیت آن نسبت به دیگر گزینه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های سرمایه‌‌‌‌‌‌‌‌‌گذاری است را به خطر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اندازد.

سال‌هاست بورس و سهامداران با محدودیت دامنه‌نوسان دست‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌وپنجه نرم می‌کنند. محدودیتی که با ایجاد پدیده«صف‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نشینی» و در نتیجه «انجماد معاملاتی» در حال تخریب تدریجی بازار سهام است. به گفته کارشناسان و صاحب‌نظران بورسی، این فرآیند ضمن ناکارآمد کردن بازار می‌تواند به کوچ همیشگی سرمایه از بورس بینجامد و بخشی از معایب محدودیت دامنه نوسان است.

بازار رمزارزها یکی از مقاصد این پول‌های گریزان از بورس است. بازاری که محدودیتی برای نوسان ندارد و با وجود بالا بودن دامنه تغییرات روزانه اما از چنان جذابیتی برای سرمایه‌‌‌‌‌‌‌‌‌گذاران برخوردار است که می‌تواند با وجود نبود یک چشم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌انداز روشن به‌خوبی رقبای خود را کنار بزند. واقعیت این است که جذابیت یک بازار به همین نوسانات است،

از این‌رو می‌توان این‌گونه استنباط کرد که قانون دامنه‌نوسان که از همان ابتدای زمزمه اجرایی‌شدنش، با هشدار کارشناسان درخصوص ناکارآمدی آن با توجه به تجارب جهانی مواجه شد، طی سال‌های گذشته تنها منجر به کاهش ضربان اصلی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ترین نشانه حیات بورس یعنی نقدشوندگی و البته ابرنوسانات هیجانی بازار شده است.

بنابر جمع‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بندی مطالعاتی که در زمینه شناسایی اثرات تعیین دامنه‌نوسان قیمتی در بازارهای مختلف دنیا صورت‌گرفته است، مخالفان استفاده از مکانیزم متوقف‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کننده خودکار (دامنه‌نوسان) معتقدند استفاده از محدوده قیمت، اثرات نامطلوبی بر بازار سهام دارد که از جمله آنها می‌توان به چهار اثر مهم انتقال نوسان به روزهای آتی، تاخیر در کشف قیمت و ارزش ذاتی، مداخله و دستکاری در معامله و ایجاد اثر کهربایی یا ربایشی اشاره کرد. در میان دلایل فوق شاید

برجسته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ترین موارد، دو دلیل اثر کهربایی و دستکاری در قیمت باشد. اثر کهربایی (Magnet Effect) این است که قیمت با نزدیک‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تر شدن به عدد سقف یا کف مجاز دامنه‌نوسان، با سرعت بیشتری به آن نزدیک شده و به‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌عبارتی باعث ایجاد صف خرید یا فروش حتی برای چند لحظه می‌شود. کاهش نقدشوندگی به‌عنوان یک ریسک جدی برای تمام بورس‌های اوراق‌بهادار شناخته می‌شود، در واقع مزیت اصلی بازارهای سهام در همین قدرت نقدشوندگی بالاست، بنابراین اعمال محدودیت و اتخاذ سیاستی که کاهش معنادار نقدشوندگی را به‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دنبال داشته باشد، طبعا موجی از بی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اعتمادی را در میان عموم سرمایه‌‌‌‌‌‌‌‌‌گذاران به‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دنبال خواهد داشت.

در این میان دامنه‌نوسان قیمت سهام که محدودیتی مختص بورس تهران است، ضمن آنکه به کاهش نقدشوندگی سهام و در نهایت بازار می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌انجامد، سبب افزایش هیجانات مثبت و منفی، تشکیل صفوف خرید و فروش و فرسایشی‌شدن اصلاح در بازار می‌شود.